Psalmów 107
1 Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
"Danket Jahwe, denn er ist gütig; / Ewig währt ja seine Huld!"
2 Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,
So sollen sprechen Jahwes Erlöste, / Die er erlöst hat aus Feindeshand,
3 A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
Und die er gesammelt aus vielen Landen: / Von Ost und West, von Nord und Süd.
4 Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.
Sie irrten vom Weg in der Wüste und Öde, / Eine Stadt als Wohnsitz fanden sie nicht.
5 Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
Sie litten Hunger und Durst: / Ihre Seele verzagte in ihnen.
6 A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;
Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not: / Der riß sie heraus aus ihren Ängsten.
7 I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.
Er führte sie auf ebnem Weg, / Daß sie kamen in eine wohnliche Stadt.
8 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:
Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.
9 Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.
Er hat ja die lechzende Seele gesättigt / Und die hungrige Seele mit Gutem gefüllt.
10 Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,
Sie wohnten in Dunkel und Todesschatten, / Gefangen in Elend und Eisenbanden.
11 Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;
Denn sie hatten Jahwes Worten getrotzt / Und den Rat des Höchsten verachtet.
12 Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.
Drum beugte er auch durch Mühsal ihr Herz: / Nun sanken sie hin ohne Helfer.
13 A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.
Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not: / Der machte sie frei aus ihren Ängsten.
14 Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.
Er ließ sie aus Dunkel und Todesschatten, / Und ihre Fesseln zersprengte er.
15 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.
16 Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.
Denn er hat zerbrochen Türen von Erz / Und eiserne Riegel zerschlagen.
17 Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.
Gottlose mußten ob sündigen Wandels / Und ob Übertretungen leiden:
18 Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.
Jegliche Speise verabscheuten sie, / Und sie waren schon nahe den Pforten des Todes.
19 Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not / Der machte sie frei aus ihren Ängsten.
20 Posyła słowo swe, i uzdrawia ich, a wybawia ich z grobu.
Er sandte sein Wort und heilte sie / Und ließ sie entrinnen aus ihren Gruben.
21 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;
Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.
22 I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.
Sie sollen bringen Opfer des Danks, / Seine Taten erzählen mit Jubel.
23 Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:
Die mit Schiffen das Meer befuhren, / Ihren Handel trieben in großen Gewässern,
24 Ci widują sprawy Pańskie, i dziwy jego na głębi.
Sie haben Jahwes Werk geschaut / Und seine Wunder im Meeresstrudel.
25 Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.
Auf sein Wort brauste ein Sturmwind daher, / Der türmte empor die Wogen des Meers.
26 Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeństwie rozpływa.
Sie stiegen himmelan, bald fuhren sie in die Tiefe: / Ihre Seel verging in Weh.
27 Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.
Sie schwankten und wankten wie Trunkne, / Und all ihre Weisheit war dahin.
28 Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not, / Der führte sie aus ihren Ängsten.
29 Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich.
Er dämpfte den Sturm zum Säuseln, / Und stille schwiegen des Meeres Wogen.
30 I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.
Da wurden sie froh, daß es ruhig geworden; / Er führte sie dann zum ersehnten Hafen.
31 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.
32 Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.
Ja sie sollen ihn preisen in der Gemeinde / Und im Ältestenrate ihn loben.
33 Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;
Er machte auch Ströme zur Wüste / Und Wasserquellen zu dürrem Land,
34 Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
Fruchtbares Feld zur salzigen Steppe / Wegen der Bosheit seiner Bewohner.
35 Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.
Er wandelte Wüsten in Wasserteiche / Und dürres Land in Wasserquellen.
36 I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;
Dort machte er Hungrige seßhaft: / Sie bauten sich eine Wohnstadt.
37 Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.
Sie besäten Äcker, pflanzten Weingärten / Und gewannen Ertrag an Frucht.
38 Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.
Gott segnete sie: sie mehrten sich sehr, / Auch ihr Vieh ließ sich nicht vermindern.
39 Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem;
Doch manchmal nahmen sie ab und sanken dahin / Durch den Druck von Unglück und Kummer.
40 Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.
Aber er, "der auf Fürsten Verachtung gießt / Und in wegloser Öde sie irren läßt" —
41 Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.
Er hob die Armen aus Elend hervor / Und mehrte ihre Sippen wie Herden.
42 To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.
Redliche sollen das sehn mit Freuden, / Doch alle Frevler müssen verstummen.
43 Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?
Wer weise ist, der beachte dies / Und verstehe die Gnaden Jahwes!
