Psalmów 107
1 Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Louez l’Éternel, car il est bon, Car sa miséricorde dure à toujours!
2 Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,
Qu’ainsi disent les rachetés de l’Éternel, Ceux qu’il a délivrés de la main de l’ennemi,
3 A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
Et qu’il a rassemblés de tous les pays, De l’orient et de l’occident, du nord et de la mer!
4 Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.
Ils erraient dans le désert, ils marchaient dans la solitude, Sans trouver une ville où ils pussent habiter.
5 Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
Ils souffraient de la faim et de la soif; Leur âme était languissante.
6 A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;
Dans leur détresse, ils crièrent à l’Éternel, Et il les délivra de leurs angoisses;
7 I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.
Il les conduisit par le droit chemin, Pour qu’ils arrivassent dans une ville habitable.
8 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:
Qu’ils louent l’Éternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l’homme!
9 Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.
Car il a satisfait l’âme altérée, Il a comblé de biens l’âme affamée.
10 Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,
Ceux qui avaient pour demeure les ténèbres et l’ombre de la mort Vivaient captifs dans la misère et dans les chaînes,
11 Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;
Parce qu’ils s’étaient révoltés contre les paroles de Dieu, Parce qu’ils avaient méprisé le conseil du Très-Haut.
12 Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.
Il humilia leur cœur par la souffrance; Ils succombèrent, et personne ne les secourut.
13 A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.
Dans leur détresse, ils crièrent à l’Éternel, Et il les délivra de leurs angoisses;
14 Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.
Il les fit sortir des ténèbres et de l’ombre de la mort, Et il rompit leurs liens.
15 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
Qu’ils louent l’Éternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l’homme!
16 Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.
Car il a brisé les portes d’airain, Il a rompu les verrous de fer.
17 Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.
Les insensés, par leur conduite coupable Et par leurs iniquités, s’étaient rendus malheureux.
18 Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.
Leur âme avait en horreur toute nourriture, Et ils touchaient aux portes de la mort.
19 Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
Dans leur détresse, ils crièrent à l’Éternel, Et il les délivra de leurs angoisses;
20 Posyła słowo swe, i uzdrawia ich, a wybawia ich z grobu.
Il envoya sa parole et les guérit, Il les fit échapper de la fosse.
21 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;
Qu’ils louent l’Éternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l’homme!
22 I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.
Qu’ils offrent des sacrifices d’actions de grâces, Et qu’ils publient ses œuvres avec des cris de joie!
23 Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:
Ceux qui étaient descendus sur la mer dans des navires, Et qui travaillaient sur les grandes eaux,
24 Ci widują sprawy Pańskie, i dziwy jego na głębi.
Ceux-là virent les œuvres de l’Éternel Et ses merveilles au milieu de l’abîme.
25 Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.
Il dit, et il fit souffler la tempête, Qui souleva les flots de la mer.
26 Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeństwie rozpływa.
Ils montaient vers les cieux, ils descendaient dans l’abîme; Leur âme était éperdue en face du danger;
27 Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.
Saisis de vertige, ils chancelaient comme un homme ivre, Et toute leur habileté était anéantie.
28 Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
Dans leur détresse, ils crièrent à l’Éternel, Et il les délivra de leurs angoisses;
29 Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich.
Il arrêta la tempête, ramena le calme, Et les ondes se turent.
30 I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.
Ils se réjouirent de ce qu’elles s’étaient apaisées, Et l’Éternel les conduisit au port désiré.
31 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
Qu’ils louent l’Éternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l’homme!
32 Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.
Qu’ils l’exaltent dans l’assemblée du peuple, Et qu’ils le célèbrent dans la réunion des anciens!
33 Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;
Il change les fleuves en désert, Et les sources d’eaux en terre desséchée,
34 Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
Le pays fertile en pays salé, A cause de la méchanceté de ses habitants.
35 Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.
Il change le désert en étang, Et la terre aride en sources d’eaux,
36 I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;
Et il y établit ceux qui sont affamés. Ils fondent une ville pour l’habiter;
37 Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.
Ils ensemencent des champs, plantent des vignes, Et ils en recueillent les produits.
38 Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.
Il les bénit, et ils deviennent très nombreux, Et il ne diminue point leur bétail.
39 Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem;
Sont-ils amoindris et humiliés Par l’oppression, le malheur et la souffrance;
40 Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.
Verse-t-il le mépris sur les grands, Les fait-il errer dans des déserts sans chemin,
41 Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.
Il relève l’indigent et le délivre de la misère, Il multiplie les familles comme des troupeaux.
42 To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.
Les hommes droits le voient et se réjouissent, Mais toute iniquité ferme la bouche.
43 Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?
Que celui qui est sage prenne garde à ces choses, Et qu’il soit attentif aux bontés de l’Éternel.
