Psalmów 107
1 Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Hvalite Jahvu jer je dobar, jer je dovijeka ljubav njegova!
2 Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,
Tako nek' reknu svi otkupljenici koje Jahve otkupi iz ruke dušmanske
3 A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
i koje skupi iz svih zemalja, s istoka i sa zapada, sa sjevera i s juga.
4 Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.
Lutahu pustinjom, u samoći pustoj, puta ne nalazeć' do naseljena grada.
5 Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
Gladni su bili, žeđu izmoreni, duša je klonula u njima.
6 A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;
Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi, i on ih istrže iz svih nevolja.
7 I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.
Pravim ih putem pÓovede da stignu ka gradu naseljenu.
8 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:
Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!
9 Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.
Jer gladnu dušu on nasiti, dušu izgladnjelu on napuni dobrima.
10 Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,
U mraku sjeđahu i u tmini, sputani bijedom i gvožđima,
11 Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;
jer su prkosili besjedama Božjim i prezreli naum Svevišnjega.
12 Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.
Srce im stoga skrši patnjama: posrtahu, a ne bješe nikog da im pomogne.
13 A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.
Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.
14 Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.
Izvede ih iz tmina i mraka, raskide okove njihove.
15 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!
16 Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.
Jer razbi vrata mjedena i gvozdene polomi zasune.
17 Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.
Zbog svojih bezakonja bolovahu oni, ispaštajuć' svoje opačine:
18 Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.
svako se jelo gadilo duši njihovoj, do vrata smrti oni dođoše.
19 Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.
20 Posyła słowo swe, i uzdrawia ich, a wybawia ich z grobu.
Riječ svoju posla da ih ozdravi i život im spasi od jame grobne.
21 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;
Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!
22 I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.
Nek' prinose žrtve zahvalnice i kličući nek' djela njegova kazuju!
23 Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:
Oni koji lađama zaploviše morem da po vodama silnim trguju:
24 Ci widują sprawy Pańskie, i dziwy jego na głębi.
oni vidješe djela Jahvina, čudesa njegova na pučini.
25 Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.
On reče i olujni se vjetar uzvitla što u visinu diže valove mora.
26 Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeństwie rozpływa.
Do neba se dizahu, u bezdan se spuštahu, u nevolji duša im ginula.
27 Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.
Teturahu i posrtahu kao pijani, sva ih je mudrost izdala.
28 Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.
29 Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich.
Smiri oluju u tih povjetarac, valovi morski umukoše.
30 I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.
Obradovaše se tišini, u željenu luku on ih povede.
31 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!
32 Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.
Neka ga uzvisuju u narodnom zboru, neka ga hvale u vijeću staraca!
33 Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;
On pretvori rijeke u pustinju, a izvore vodene u žednu zemlju;
34 Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
plodonosnu zemlju u slanu pustaru zbog zloće žitelja njezinih.
35 Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.
On obrati pustinju u jezero, a zemlju suhu u vodene izvore
36 I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;
i naseli ondje izgladnjele te podigoše grad gdje će živjeti.
37 Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.
Zasijaše njive, posadiše vinograde što im doniješe obilnu ljetinu.
38 Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.
I on ih blagoslovi te se namnožiše silno i stada im se ne smanjiše.
39 Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem;
Prorijeđeni bjehu i prezreni pod teretom patnja i nevolja.
40 Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.
Onaj što izlijeva prezir na knezove pusti ih da po bespuću pustom lutaju.
41 Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.
Iz nevolje pÓodiže ubogog i obitelji k'o stada ÓumnožÄi.
42 To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.
Videć' to, čestiti neka se raduju, a zloća neka sebi usta začepi!
43 Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?
Tko je mudar nek' o svemu tom razmišlja i nek' uvidi dobrotu Jahvinu!
