Psalmów 106
1 Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Halleluja! Preiset den HERRN, denn er ist freundlich, ja ewiglich währt seine Gnade!
2 Któż wysłowi niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę jego?
Wer kann des HERRN Machttaten gebührend preisen und kundtun all seinen Ruhm?
3 Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
Wohl denen, die am Recht festhalten, und dem, der Gerechtigkeit übt zu jeder Zeit!
4 Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię zbawieniem swojem,
Gedenke meiner, o HERR, mit der Liebe zu deinem Volk, nimm dich meiner an mit deiner Hilfe,
5 Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twojem.
daß ich schau’ meine Lust am Glück deiner Erwählten, an der Freude deines Volkes Anteil habe und glücklich mich preise mit deinem Eigentumsvolke!
6 Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.
Wir haben gesündigt gleich unsern Vätern, wir haben gefehlt und gottlos gehandelt.
7 Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.
Unsre Väter in Ägypten achteten nicht auf deine Wunder, gedachten nicht der Fülle deiner Gnadenerweise, waren widerspenstig gegen den Höchsten schon am Schilfmeer;
8 A wszakże ich wyswobodził dla imienia swego, aby oznajmił moc swoję.
dennoch half er ihnen um seines Namens willen, um seine Heldenkraft zu erweisen.
9 Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści, jako przez puszczę.
Er schalt das Schilfmeer: da ward es trocken, und er ließ sie ziehn durch die Fluten wie über die Trift.
10 A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki nieprzyjacielskiej.
So rettete er sie aus der Hand des Verfolgers und erlöste sie aus der Gewalt des Feindes:
11 W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich.
die Fluten bedeckten ihre Bedränger, nicht einer von ihnen blieb übrig.
12 A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:
Da glaubten sie an seine Worte, besangen seinen Ruhm.
13 Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego.
Doch schnell vergaßen sie seine Taten und warteten seinen Ratschluß nicht ab;
14 Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.
sie fröhnten ihrem Gelüst in der Wüste und versuchten Gott in der Einöde:
15 I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich.
da gewährte er ihnen ihr Verlangen, sandte aber die Seuche gegen ihr Leben.
16 Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu:
Dann wurden sie eifersüchtig auf Mose im Lager, auf Aaron, den Geweihten des HERRN:
17 Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową,
da tat die Erde sich auf und verschlang Dathan und begrub die ganze Rotte Abirams,
18 I zapalił się ogień na zebranie ich; płomień spalił niepobożnych.
Feuer verbrannte ihre Rotte, Flammen verzehrten die Frevler.
19 Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu,
Sie machten sich ein Kalb am Horeb und warfen vor einem Gußbild sich nieder
20 I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, jedzącego trawę.
und vertauschten so die Herrlichkeit ihres Gottes mit dem Bildnis eines Stieres, der Gras frißt.
21 Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;
Sie hatten Gott, ihren Retter, vergessen, der große Dinge getan in Ägypten,
22 Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.
Wunderzeichen im Lande Hams, furchtbare Taten am Schilfmeer.
23 Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił.
Da gedachte er sie zu vertilgen, wenn nicht Mose, sein Auserwählter, mit Fürbitte vor ihn hingetreten wäre, um seinen Grimm vom Vernichten abzuwenden.
24 Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.
Sodann verschmähten sie das herrliche Land und schenkten seiner Verheißung keinen Glauben,
25 I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.
sondern murrten in ihren Zelten, gehorchten nicht der Weisung des HERRN.
26 Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;
Da erhob er seine Hand gegen sie zum Schwur, sie in der Wüste niederzuschlagen,
27 A żeby rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach.
ihre Nachkommen unter die Heiden niederzuwerfen und sie rings zu zerstreuen in die Länder.
28 Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.
Dann hängten sie sich an den Baal-Peor und aßen Opferfleisch der toten (Götzen)
29 A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga;
und erbitterten ihn durch ihr ganzes Tun. Als nun ein Sterben unter ihnen ausbrach,
30 Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga;
trat Pinehas auf und hielt Gericht: da wurde dem Sterben Einhalt getan.
31 Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.
Das wurde ihm angerechnet zur Gerechtigkeit von Geschlecht zu Geschlecht in Ewigkeit. –
32 Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i z Mojżeszem dla nich.
Dann erregten sie Gottes Zorn am Haderwasser, und Mose erging es übel um ihretwillen;
33 Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi.
denn weil sie dem Geiste Gottes widerstrebten, hatte er unbedacht mit seinen Lippen geredet.
34 Nadto nie wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział.
Sie vertilgten auch die Völker nicht, von denen der HERR es ihnen geboten,
35 Ale pomięszawszy się z onemi narodami, nauczyli się spraw ich:
sondern traten mit den Heiden in Verkehr und gewöhnten sich an deren (böses) Tun
36 I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.
und dienten ihren Götzen: die wurden ihnen zum Fallstrick.
37 Albowiem dyjabłom ofiarowali synów swoich, i córki swoje,
Ja, sie opferten ihre Söhne und ihre Töchter den bösen Geistern
38 I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem.
und vergossen unschuldig Blut [das Blut ihrer Söhne und Töchter, die sie den Götzen Kanaans opferten]: so wurde das Land durch Blutvergießen entweiht.
39 I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi.
Sie wurden unrein durch ihr Verhalten und verübten Abfall durch ihr Tun. –
40 Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje,
Da entbrannte der Zorn des HERRN gegen sein Volk, und Abscheu fühlte er gegen sein Erbe;
41 I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści;
er ließ sie in die Hand der Heiden fallen, so daß ihre Hasser über sie herrschten;
42 I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich.
ihre Feinde bedrängten sie hart, so daß sie sich beugen mußten unter deren Hand.
43 Częstokroć ich wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich.
Oftmals zwar befreite er sie, doch sie blieben widerspenstig gegen seinen Ratschluß und sanken immer tiefer durch ihre Schuld.
44 A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.
Er aber nahm sich ihrer Drangsal an, sooft er ihr Wehgeschrei hörte,
45 Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a żałował tego według wielkiej litości swojej.
und gedachte seines Bundes ihnen zugut, fühlte Mitleid nach seiner großen Güte
46 Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ich byli pojmali.
und ließ sie Erbarmen finden bei allen, die sie gefangen hielten.
47 Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej.
O hilf uns, HERR, unser Gott, und bring uns wieder zusammen aus den Heiden, damit wir deinem heiligen Namen danken, uns glücklich preisen, deinen Ruhm zu künden!
48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja.
Gepriesen sei der HERR, der Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit! Und alles Volk sage »Amen!« Halleluja!
