Psalmów 106
1 Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Lobet Jah! / Danket Jahwe, denn er ist gütig; / Ewig währet ja seine Huld.
2 Któż wysłowi niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę jego?
Wer kann gebührend von Jahwes Taten reden / Und all seinen Ruhm erschöpfend verkünden?
3 Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
Heil denen, die das Gesetz befolgen, / Die Gerechtigkeit üben zu jeder Zeit!
4 Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię zbawieniem swojem,
Gedenke mein, o Jahwe! / Auch mir schenk die Huld, die dein Volk erfährt! / Auch mich sieh an, wenn du ihm hilfst!
5 Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twojem.
Dann schau ich mit Lust deiner Erwählten Glück, / Dann teil ich die Freude deines Volks / Und darf mich rühmen mit deinem Erbe.
6 Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.
Wir haben gesündigt gleich unsern Vätern, / Haben gottlos gehandelt, gefrevelt.
7 Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.
Unsre Väter in Ägypten achteten nicht deiner Wunder, / Gedachten nicht deiner Gnadenfülle, / Sondern waren widerspenstig am Meer, am Schilfmeer.
8 A wszakże ich wyswobodził dla imienia swego, aby oznajmił moc swoję.
Er aber rettete sie um seines Namens willen, / Um seine Macht zu beweisen.
9 Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści, jako przez puszczę.
Er schalt das Schilfmeer, da ward es trocken. / In den Fluten ließ er sie ziehn wie auf blachem Feld.
10 A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki nieprzyjacielskiej.
So befreite er sie aus des Hassers Hand / Und erlöste sie aus des Feindes Gewalt.
11 W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich.
Die Wasser bedeckten ihre Bedränger: / Nicht einer von ihnen blieb übrig.
12 A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:
Da vertrauten sie auf seine Worte, / Sie sangen seinen Ruhm.
13 Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego.
Doch schnell vergaßen sie seine Taten, / Warteten nicht, daß sein Rat sich erfülle.
14 Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.
Sondern lüstern wurden sie in der Wüste / Und versuchten Gott in der Öde.
15 I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich.
Da erfüllte er wohl ihr Verlangen, / Aber dann sandte er ihnen Krankheit zu.
16 Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu:
Sie waren auch neidisch auf Mose im Lager, / Auf Aaron, Jahwes Geweihten.
17 Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową,
Da tat sich die Erde auf: sie verschlang Datan / Und bedeckte die Rotte Abirams.
18 I zapalił się ogień na zebranie ich; płomień spalił niepobożnych.
Feuer ergriff ihre Rotte, / Die Flamme verzehrte die Frevler.
19 Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu,
Sie machten ein Kalb am Horeb / Und beteten dann dies Gußbild an.
20 I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, jedzącego trawę.
Ihres Gottes Herrlichkeit gaben sie hin / Für das Bild eines Stieres, der Gras frißt.
21 Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;
Sie hatten Gott, ihren Retter, vergessen, / Der Großes getan in Ägypten,
22 Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.
Wunder im Lande Hams, / Erstaunliche Dinge am Schilfmeer.
23 Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił.
Er wollte sie schon vertilgen: / Doch da trat Mose, sein Auserwählter, vor ihm in den Riß, / Um seine Zornglut abzuwenden, / Daß er sie nicht verderbe.
24 Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.
Sie verschmähten das köstliche Land, / Sie trauten seiner Verheißung nicht,
25 I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.
Sondern murrten in ihren Zelten, / Gehorchten nicht Jahwes Stimme.
26 Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;
Da hub er auf seine Hand und schwur, / Sie niederzuschlagen in der Wüste,
27 A żeby rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach.
Ihre Nachkommen unter die Völker zu werfen, / Sie zu zerstreuen in die Länder.
28 Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.
Sie hängten sich an den Baal Peôr / Und aßen Opfer für Tote.
29 A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga;
So reizten sie ihn mit ihrem Tun. / Da riß unter ihnen ein Sterben ein.
30 Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga;
Nun aber trat Pinehas auf und hielt Gericht: / Da ward der Plage Einhalt getan.
31 Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.
Das ward ihm gerechnet zur Gerechtigkeit / Für alle Geschlechter, für immer.
32 Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i z Mojżeszem dla nich.
Sie erzürnten ihn weiter am Haderwasser, / Und übel ging's Mose um ihretwillen.
33 Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi.
Denn sie hatten seinem Geist widerstrebt, / So daß ihm unbedachte Worte entfuhren.
34 Nadto nie wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział.
Sie vertilgten auch nicht die Völker, / Wie ihnen Jahwe geboten hatte.
35 Ale pomięszawszy się z onemi narodami, nauczyli się spraw ich:
Sondern sie ließen sich ein mit den Heiden / Und nahmen an ihrem Treiben teil:
36 I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.
Sie dienten ihren Götzen, / Die wurden ihnen zum Fallstrick.
37 Albowiem dyjabłom ofiarowali synów swoich, i córki swoje,
Sie opferten ihre Söhne / Und ihre Töchter den bösen Geistern.
38 I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem.
So vergossen sie schuldlos Blut, / Das Blut ihrer Söhne und Töchter, / Die sie opferten Kanaans Götzen, / Daß das Land durch Blutschuld entweiht ward.
39 I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi.
So wurden sie unrein durch ihr Tun / Und fielen von Gott durch ihr Treiben ab.
40 Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje,
Da entbrannte Jahwes Zorn wider sein Volk, / Er fühlte Abscheu gegen sein Erbe.
41 I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści;
Drum gab er sie in der Heiden Hand, / Daß ihre Hasser über sie herrschten.
42 I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich.
Ihre Feinde bedrängten sie, / Sie mußten sich beugen ihrer Gewalt.
43 Częstokroć ich wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich.
Oftmals zwar befreite er sie, / Doch in Eigensinn lehnten sie sich auf: / Drum gingen sie unter in ihrer Schuld.
44 A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.
Er aber sah gnädig auf ihre Not, / Als er ihr lautes Schrein vernahm.
45 Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a żałował tego według wielkiej litości swojej.
Da gedachte er ihnen an seinen Bund / Und hatte Mitleid in großer Huld.
46 Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ich byli pojmali.
Er ließ sie Erbarmen finden / Bei allen, die sie ins Elend geführt.
47 Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej.
Hilf uns, Jahwe, unser Gott, / Und sammle uns aus den Heiden! / Dann wollen wir danken deinem heiligen Namen, / Uns glücklich preisen, dich zu loben.
48 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja.
Gepriesen sei Jahwe, Israels Gott, / Von Ewigkeit zu Ewigkeit! / Und alles Volk spreche: / "Ja wahrlich! Lobt Jah!"
