Psalmów 105
1 Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego.
Wysławiajcie PANA, wzywajcie jego imienia, opowiadajcie jego dzieła wśród narodów.
2 Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.
Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach.
3 Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana.
Chlubcie się jego świętym imieniem, niech się weseli serce szukających PANA.
4 Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze.
Szukajcie PANA i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza.
5 Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.
Przypominajcie sobie dzieła, które czynił; jego cuda i wyroki jego ust.
6 Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego!
[Wy], potomkowie Abrahama, jego słudzy; [wy], synowie Jakuba, jego wybrańcy!
7 Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego.
On jest PANEM, naszym Bogiem, jego sądy po całej ziemi.
8 Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia;
Pamięta wiecznie o swoim przymierzu; o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń;
9 Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi.
[O przymierzu], które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze złożonej Izaakowi.
10 Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną.
Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, dla Izraela jako wieczne przymierze;
11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego;
Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział waszego dziedzictwa;
12 Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami.
Kiedy ich było niewielu, nieliczni i obcy w niej.
13 Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu;
I wędrowali od narodu do narodu, z [jednego] królestwa do innego ludu;
14 Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc:
Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić, nawet karcił królów z ich powodu, [mówiąc]:
15 Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego.
Nie dotykajcie moich pomazańców, a moim prorokom nie czyńcie [nic] złego.
16 Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.
Potem przywołał głód na ziemię i zniszczył cały zapas chleba.
17 Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa;
Posłał przed nimi męża, Józefa, który został sprzedany jako niewolnik;
18 Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego,
Którego nogi ranili pętami, a w żelazo zakuto jego ciało;
19 Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Pańska doświadczała go.
Aż do [tego] czasu, gdy jego słowo się spełniło, słowo PANA doświadczało go.
20 Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił.
Posłał król i kazał go uwolnić, władca narodu wypuścił go na wolność.
21 Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją,
Ustanowił go panem swego domu i władcą wszystkich swoich posiadłości;
22 Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał.
Aby rządził jego dostojnikami według swego uznania i jego starszych nauczał mądrości.
23 Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej;
Potem Izrael wszedł do Egiptu, a Jakub był gościem w ziemi Chama;
24 Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.
Gdzie [Bóg] bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go potężniejszym od jego wrogów.
25 Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.
Odmienił ich serca, żeby znienawidzili jego lud i postępowali przebiegle wobec jego sług.
26 Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;
Posłał Mojżesza, swego sługę, i Aarona, którego wybrał;
27 Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej.
Pokazali im jego znaki i cuda w ziemi Chama.
28 Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.
Zesłał ciemności i nastał mrok, i nie buntowali się przeciw jego słowu.
29 Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich.
Zamienił ich wody w krew i pozabijał ich ryby.
30 Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.
Ich ziemia wydała mnóstwo żab, [były] nawet w komnatach królewskich.
31 Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich.
Rozkazał i zjawiły się rozmaite muchy i wszy w całym ich kraju.
32 Dał grad miasto deszczu, ogień palący na ziemię ich.
Zesłał grad zamiast deszczu, ogień płonący na ich ziemię.
33 Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich.
Zniszczył ich winnice i figowce i połamał drzewa w ich kraju.
34 Rzekł, a przyszła szarańcza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;
Rozkazał i zjawiła się szarańcza, niezliczone mnóstwo larw;
35 I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich.
I pożarły całą zieleń w ich kraju, i zjadły płody ich ziemi.
36 Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.
Zabił też wszystko, co pierworodne w ich ziemi, pierwociny wszelkiej ich siły.
37 Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich.
Wyprowadził ich ze srebrem i złotem i nie było słabego wśród ich plemion.
38 Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich.
Egipt się radował, gdy wychodzili, bo ogarnął go strach przed nimi.
39 Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy.
Rozpostarł obłok jak osłonę, a ogień, by świecił w nocy.
40 Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich.
Na [ich] żądanie zesłał przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba.
41 Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka.
Otworzył skałę i trysnęły wody, popłynęły po suchych miejscach [jak] rzeka;
42 Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego.
Pamiętał bowiem o swoim świętym słowie i o Abrahamie, swym słudze.
43 Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich.
Wyprowadził swój lud wśród wesela, swoich wybranych wśród radości.
44 I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów.
I dał im ziemię pogan, i zawładnęli dorobkiem narodów;
45 Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja.
Aby zachowywali jego nakazy i przestrzegali jego praw. Alleluja.
