Psalmów 105
1 Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego.
Danket Jahwe, ruft seinen Namen an, / Macht seine großen Taten inmitten der Völker kund!
2 Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.
Singt ihm, spielt ihm, / Redet von all seinen Wundern!
3 Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana.
Rühmt euch seines heiligen Namens! / Es freue sich deren Herz, die Jahwe suchen.
4 Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze.
Fraget nach Jahwe und seiner Macht, / Suchet sein Antlitz beständig!
5 Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.
Gedenkt seiner Wunder, die er getan, / Seiner Zeichen und der Urteile seines Munds,
6 Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego!
Ihr Nachkommen Abrahams, seines Knechts, / Ihr Söhne Jakobs, seine Erwählten!
7 Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego.
Er, Jahwe, ist unser Gott; / Er waltet gerecht über alle Lande.
8 Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia;
Er gedenkt seines Bundes auf ewig, / Des Wortes, das er geboten für tausend Geschlechter,
9 Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi.
Des Bundes, den er geschlossen mit Abraham, / Seines Eides an Isaak.
10 Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną.
Er hat ihn für Jakob verheißend bestätigt, / Für Israel als ewigen Bund.
11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego;
Indem er sagte: "Dir will ich geben Kanaans Land / Als euer erblich Besitztum."
12 Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami.
Damals waren sie klein an Zahl, / Ein Häuflein nur, und Gäste im Land.
13 Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu;
So wanderten sie von Volk zu Volk, / Von einem Reiche zum andern Volk.
14 Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc:
Er ließ sie dabei von niemand bedrücken, / Ja, Könige strafte er ihretwegen:
15 Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego.
"Tastet meine Gesalbten nicht an, / Und meinen Propheten tut kein Leid!"
16 Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.
Dann rief er Hungersnot gegen das Land, / Nahm jegliche Nahrung hinweg.
17 Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa;
Er sandte vor ihnen her einen Mann: / Josef ward als Sklave verkauft.
18 Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego,
Seine Füße wurden gefesselt, / In Eisen legte man ihn,
19 Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Pańska doświadczała go.
Bis sich sein Wort erfüllte, / Jahwes Spruch ihn geläutert hatte.
20 Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił.
Da sandte der König und ließ ihn los, / Der Völkerbeherrscher gab ihn frei.
21 Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją,
Er setzte ihn seinem Hause zum Herrn, / Zum Gebieter über all seinen Besitz;
22 Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał.
Er sollte seine Fürsten an sich fesseln, / Seine Ältesten sollte er Weisheit lehren.
23 Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej;
Dann kam Israel nach Ägypten, / Und Jakob ward Gast im Lande Hams.
24 Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.
Gott ließ sein Volk sehr zahlreich werden / Und machte es stärker als seine Bedränger.
25 Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.
Es wandelte sich nämlich ihr Herz, sein Volk zu hassen, / Arglist zu üben an seinen Knechten.
26 Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;
Da sandte Gott Mose, seinen Knecht, / Und Aaron, den er sich erkoren.
27 Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej.
Die taten Zeichen bei ihnen durch seine Macht / Und Wunderdinge im Lande Hams.
28 Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.
Er sandte Finsternis — es ward dunkel; / Denn widerstrebten sie nicht seinen Worten?
29 Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich.
Er verwandelte ihre Gewässer in Blut / Und ließ dadurch ihre Fische sterben.
30 Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.
Es wimmelte auch ihr Land von Fröschen: / Die drangen sogar in der Könige Kammern.
31 Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich.
Er sprach, da kamen Bremsen, / Stechmücken in all ihr Gebiet.
32 Dał grad miasto deszczu, ogień palący na ziemię ich.
Er gab ihnen Hagel als Regen, / Ließ Feuer lohen in ihrem Land.
33 Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich.
Er schlug ihren Weinstock und Feigenbaum, / Zerbrach alle Bäume ihres Gebiets.
34 Rzekł, a przyszła szarańcza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;
Er sprach, da kamen Heuschrecken / Und Hüpfer ohne Zahl.
35 I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich.
Die fraßen alles Kraut in ihrem Land, / Sie verzehrten die Frucht ihrer Felder.
36 Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.
Alle Erstgeburt schlug er in ihrem Land, / Die Erstlinge all ihrer Manneskraft.
37 Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich.
Da ließ er sein Volk mit Silber und Gold ausziehn, / Und es strauchelte keiner in seinen Stämmen.
38 Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich.
Die Ägypter freuten sich ihres Auszugs, / Denn Graun vor ihnen war auf sie gefallen.
39 Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy.
Er spannte Gewölk als Decke aus, / Und Feuer gab ihnen zur Nachtzeit Licht.
40 Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich.
Er bat: da ließ Gott Wachteln kommen / Und sättigte sie mit Himmelsbrot.
41 Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka.
Einen Fels tat er auf: da floß Wasser heraus; / Es rann wie ein Strom durch die Steppe.
42 Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego.
Denn er dachte seines heiligen Worts / Und Abrahams, seines Knechts.
43 Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich.
Drum ließ er sein Volk mit Freuden ausziehn, / Seine Auserwählten mit Jubel.
44 I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów.
Er gab ihnen Länder der Heiden; / Was Völker erworben, das erbten sie.
45 Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja.
Denn sie sollten seine Gesetze befolgen / Und seinen Lehren gehorsam sein. / Lobt Jah!
