Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Blagoslavljaj, duša moja Gospoda. Gospod, Bog moj, velik si silno, lepoto in veličastvo si oblekel.
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
Odevaš se z lučjo kakor z obleko; nebesa razpenjaš kakor zagrinjalo;
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
Kateri stavi v vode gornje hrame svoje; kateri nareja oblake za voz svoj, kateri hodéva po vetrov perotih,
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
Kateri dela vetrove za poslance svoje, za služabnike svoje ogenj plameneči,
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Ustanovil je zemljo na podstave njene, da se ne gane na vedno večne čase.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Z breznom si jo bil odél kakor z odejo, ko so vode stale čez gore.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
Na karanje tvoje so pobegnile, pred groma tvojega glasom bežale so urno.
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
Dvignile so se gore, pogreznile se doline na mesto, katero si jim bil ustanovil.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Mejo si postavil, da ne idejo čez, da se ne povrnejo, pokrit zemljo;
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Kateri izpuščaš studence po dolinah, da hodijo med gorami.
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
Napajajo naj vse poljske živali; žejo svojo gasé divji osli.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Poleg njih prebivajo tice nebeške, glasijo se iz med listja.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Kateri móči goré iz gornjih hramov svojih, da se sè sadom dél tvojih zemlja pase.
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
Daješ, da seno raste živini, in zelišče človeku za rabo, da jemlje hrano iz zemlje;
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
Kateri z vinom razveseljuje srce človeku; z oljem svetlo dela čelo, in z jedjo podpira srce človeku.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
Siti se drevje Gospodovo; cedre na Libanonu, katere je vsadil;
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
(Kjer gnezdijo tički), jelke prebivališče štorklji,
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Gore previsoke divjim kozlom, skale prebivališče gorskim mišim.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Postavil je mesec za čase gotove, solnce, ki pozna záhod svoj.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Temé narejaš, da je noč, ko prilezejo vse gozdne živali.
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
Mladi levi rjoveč po plenu, in iskajoč od Boga mogočnega hrane svoje.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
O solnčnem vzhodu se poskrijejo in ležé v brlogih svojih.
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
Človek gre na delo svoje, in na polje svoje do večera.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Kako veličastna so dela tvoja, o Gospod; kako modro si jih naredil vsa; kako polna je zemlja posesti tvoje!
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
V morji samem velikem in prostornem: tu so lazeče živali, in brez števila živali z velikimi male.
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Tod hodijo ladije; som, katerega si ustvaril, igrá se v njem.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Vse tó čaka tebe, da jim daš živeža o svojem času.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Ko jim daješ ti, pobirajo; ko jim odpreš roko svojo sitijo se z dobroto.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Ko jim skriješ obličje svoje, zbegajo se; ko jim vzameš sapo, ginejo in povračajo se v svoj prah.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Ko izpuščaš sapo svojo, oživljajo se, obličje obnavljaš zemlji.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
Čast bodi Gospodu vekomaj; raduj se, Gospod, v delih svojih!
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
Ko pogleda na zemljo, trese se ona; ko se dotakne gorâ, kadé se.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Pel bodem Gospodu v življenji svojem; prepeval Bogu svojemu, dokler bodem.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Prijetno bode o njem premišljevanje moje, radoval se bodem jaz v Gospodu.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Izginejo naj grešniki sè zemlje, in krivičnih več ne bódi; blagoslavljaj, duša moja, Gospoda. Aleluja!
