Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Blagosiljaj, dušo moja, Gospoda! Gospode, Bože moj, velik si veoma, obukao si se u velièanstvo i krasotu.
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
Obukao si svjetlost kao haljinu, razapeo nebo kao šator;
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
Vodom si pokrio dvorove svoje, oblake naèinio si da su ti kola, ideš na krilima vjetrnijem.
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
Èiniš vjetrove da su ti anðeli, plamen ognjeni da su ti sluge.
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Utvrdio si zemlju na temeljima njezinim, da se ne pomjesti va vijek vijeka.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Bezdanom kao haljinom odjenuo si je; na gorama stoje vode.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
Od prijetnje tvoje bježe, od gromovnoga glasa tvojega teku.
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
Izlaze na gore i slaze u doline, na mjesto koje si im utvrdio.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Postavio si meðu, preko koje ne prelaze, i ne vraæaju se da pokriju zemlju.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Izveo si izvore po dolinama, izmeðu gora teku vode.
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
Napajaju sve zvijeri poljske; divlji magarci gase žeðu svoju.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Na njima ptice nebeske žive; kroz grane razliježe se glas njihov.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Napajaš gore s visina svojih, plodima djela tvojih siti se zemlja.
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
Daješ te raste trava stoci, i zelen na korist èovjeku, da bi izvodio hljeb iz zemlje.
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
I vino veseli srce èovjeku, i lice se svijetli od ulja, i hljeb srce èovjeku krijepi.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
Site se drveta Božija, kedri Livanski, koje si posadio.
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
Na njima ptice viju gnijezda; stanak je rodin na jelama.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Gore visoke divokozama, kamen je utoèište zeèevima.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Stvorio si mjesec da pokazuje vremena, sunce poznaje zapad svoj.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Stereš tamu, i biva noæ, po kojoj izlazi sve zvijerje šumsko;
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
Lavovi rièu za plijenom, i traže od Boga hrane sebi.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Sunce grane, i oni se sakrivaju i liježu u lože svoje.
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
Izlazi èovjek na posao svoj, i na rad svoj do veèera.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Kako je mnogo djela tvojih, Gospode! Sve si premudro stvorio; puna je zemlja blaga tvojega.
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Gle, more veliko i široko, tu gmižu bez broja, životinja mala i velika;
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Tu laðe plove, krokodil, kojega si stvorio da se igra po njemu.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Sve tebe èeka, da im daješ piæu na vrijeme.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Daješ im, primaju; otvoriš ruku svoju, site se dobra.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Odvratiš lice svoje, žaloste se; uzmeš im duh, ginu, i u prah svoj povraæaju se.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Pošlješ duh svoj, postaju, i ponavljaš lice zemlji.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
Slava Gospodu uvijek; nek se veseli Gospod za djela svoja!
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
On pogleda na zemlju, i ona se trese; dotakne se gora, i dime se.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Pjevaæu Gospodu za života svojega; hvaliæu Boga svojega dok sam god.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Neka mu bude mila besjeda moja! veseliæu se o Gospodu.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Neka nestane grješnika sa zemlje, i bezbožnika neka ne bude više! Blagosiljaj, dušo moja, Gospoda! Aliluja!
