Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Bemdize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentissimo, estás vestido de gloria e de magestade.
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
Elle se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
Põe nas aguas as vigas das suas camaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as azas do vento.
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
Faz dos seus anjos espiritos, dos seus ministros um fogo abrazador.
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Lançou os fundamentos da terra, para que não vacille em tempo algum.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Tu a cobres com o abysmo, como com um vestido: as aguas estavam sobre os montes.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
Á tua reprehensão fugiram: á voz do teu trovão se apressaram.
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
Sobem aos montes, descem aos valles, até ao logar que para ellas fundaste.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Termo lhes pozeste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Tu, que fazes sair as fontes nos valles, as quaes correm entre os montes.
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sêde.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Junto d'ellas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Elle rega os montes desde as suas camaras: a terra se farta do fructo das suas obras.
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
Faz crescer a herva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
As arvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do Libano que elle plantou,
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
Onde as aves se aninham: emquanto á cegonha, a sua casa é nas faias.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Os altos montes são um refugio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu occaso.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animaes da selva.
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
Os leõesinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
Então sae o homem á sua obra e ao seu trabalho, até á tarde.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde ha reptis sem numero, animaes pequenos e grandes.
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para n'elle folgar.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo opportuno.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Dando-lh'o tu, elles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o folego, morrem, e voltam para o seu pó.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Envias o teu Espirito, e são creados, e assim renovas a face da terra.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
A gloria do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
Olhando elle para a terra, ella treme; tocando nos montes, logo fumegam.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Cantarei ao Senhor emquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, emquanto eu tiver existencia.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
A minha meditação ácerca d'elle será suave: eu me alegrarei no Senhor.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Desçam da terra os peccadores, e os impios não sejam mais. Bemdize, ó alma minha, ao Senhor. Louvae ao Senhor.
