< Psalmów 104 >
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Teici To Kungu, mana dvēsele! Kungs, mans Dievs, Tu esi ļoti liels, ar augstību un godību aptērpies.
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
Tu ģērbies gaišumā kā apģērbā; tu izklāj debesis kā telti.
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
Tu ūdeņus augstībā sev lieci par grīdu, tu dari padebešus par saviem ratiem, tu staigā uz vēja spārniem.
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
Tu dari vējus par Saviem eņģeļiem un uguns liesmas par Saviem sulaiņiem.
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Zemi Tu esi dibinājis uz viņas pamatiem, ka tā nešaubās ne mūžam.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Ar jūras dziļumiem Tu to apsedzis kā ar apģērbu, ūdeņi stāvēja pār kalniem.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
No Taviem draudiem tie bēga, no Tava pērkona tie steidzās projām;
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
Kalni cēlās un lejas nogrima tai vietā, ko Tu tām biji licis.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Tu esi licis robežas, tās tie (ūdeņi) nepārkāps un zemi vairs neapklās.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Tu izvadi avotus pa ielejām, ka tie tek starp kalniem.
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
Tie dzirdina visus lauka zvērus, tur atdzeras meža ēzeļi.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Pie tiem mīt debesputni, zaros tie dzied.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Tu slapini kalnus no augšienes; ar augļiem, ko Tu radi, zeme top piepildīta.
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
Tu liec zālei augt priekš lopiem un sējai cilvēkam par labu, lai nāk maize no zemes
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
Un vīns, kas iepriecina cilvēka sirdi, ka viņa vaigs top skaistāks nekā no eļļas, un ka maize spēcina cilvēka sirdi.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
Tā Kunga koki top papilnam slacināti, ciedra koki uz Lībanus, ko Viņš ir dēstījis.
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
Tur putni dara ligzdas un stārķi dzīvo uz priedēm.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Augstie kalni ir priekš mežu kazām, klintis kalna āpšiem par patvērumu.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Tu esi darījis mēnesi laikmetiem, saule zin savu noiešanu.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Tu dari tumsu, ka nakts metās; tad kustās visi meža zvēri.
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
Jaunie lauvas rūc pēc laupījuma, meklēdami savu barību no Dieva.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Un kad saule lec, tad tie atkal aizbēg un apguļas savās alās.
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
Tad cilvēks iziet pie sava darba, pie sava lauka darba līdz vakaram.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Cik lieli ir Tavi darbi, ak Kungs! Tos visus Tu esi darījis ar gudrību, - zeme ir Tava padoma pilna.
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Redzi, jūra, liela un plata uz abējām pusēm! Tur mudžēt mudž neskaitāmā pulkā visādi zvēri, lieli, mazi.
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Tur iet lielas laivas un Levijatans, ko Tu esi radījis, tur dzīvoties.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Tie visi uz Tevi gaida, ka Tu tiem barību dodi savā laikā.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Kad Tu tiem dod, tad tie salasa; kad Tu Savu roku atveri, tad tie ar labumu top pieēdināti.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Tu apslēpi Savu vaigu, tad tie iztrūkstas; Tu atņem viņiem dvašu, tad tie mirst un paliek atkal par pīšļiem.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Tu sūti Savu Garu, tad tie top radīti, un Tu atjauno zemes ģīmi.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
Tā Kunga godība paliek mūžīgi; Tas Kungs priecājās par Saviem darbiem.
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
Viņš uzlūko zemi, tad tā dreb; Viņš aizskar kalnus, tad tie kūp.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Es dziedāšu Tam Kungam, kamēr es dzīvoju; es slavēšu savu Dievu ar dziesmām, kamēr šeit esmu.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Manas domas Viņam lai patīk; es priecāšos iekš Tā Kunga.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Grēcinieki no zemes lai izzūd un bezdievīgo lai vairs nav. Teici To Kungu, mana dvēsele, Alleluja.