Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
ipsi David benedic anima mea Domino Domine Deus meus magnificatus es vehementer confessionem et decorem induisti
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
amictus lumine sicut vestimento extendens caelum sicut pellem
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
qui tegis in aquis superiora eius qui ponis nubem ascensum tuum qui ambulas super pinnas ventorum
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
qui facis angelos tuos spiritus et ministros tuos ignem urentem
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
qui fundasti terram super stabilitatem suam non inclinabitur in saeculum saeculi
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
abyssus sicut vestimentum amictus eius super montes stabunt aquae
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
ab increpatione tua fugient a voce tonitrui tui formidabunt
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
ascendunt montes et descendunt campi in locum quem fundasti eis
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
terminum posuisti quem non transgredientur neque convertentur operire terram
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
qui emittis fontes in convallibus inter medium montium pertransibunt aquae
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
potabunt omnes bestiae agri expectabunt onagri in siti sua
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
super ea volucres caeli habitabunt de medio petrarum dabunt vocem
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
rigans montes de superioribus suis de fructu operum tuorum satiabitur terra
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
producens faenum iumentis et herbam servituti hominum ut educas panem de terra
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
et vinum laetificat cor hominis ut exhilaret faciem in oleo et panis cor hominis confirmat
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
saturabuntur ligna campi et cedri Libani quas plantavit
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
illic passeres nidificabunt erodii domus dux est eorum
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
montes excelsi cervis petra refugium erinaciis
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
fecit lunam in tempora sol cognovit occasum suum
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
posuisti tenebras et facta est nox in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
catuli leonum rugientes ut rapiant et quaerant a Deo escam sibi
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
ortus est sol et congregati sunt et in cubilibus suis conlocabuntur
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
exibit homo ad opus suum et ad operationem suam usque ad vesperum
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
quam magnificata sunt opera tua Domine omnia in sapientia fecisti impleta est terra possessione tua
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus animalia pusilla cum magnis
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
illic naves pertransibunt draco iste quem formasti ad inludendum ei
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
omnia a te expectant ut des illis escam in tempore
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
dante te illis colligent aperiente te manum tuam omnia implebuntur bonitate
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
avertente autem te faciem turbabuntur auferes spiritum eorum et deficient et in pulverem suum revertentur
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
emittes spiritum tuum et creabuntur et renovabis faciem terrae
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
sit gloria Domini in saeculum laetabitur Dominus in operibus suis
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
qui respicit terram et facit eam tremere qui tangit montes et fumigant
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
cantabo Domino in vita mea psallam Deo meo quamdiu sum
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
iucundum sit ei eloquium meum ego vero delectabor in Domino
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
deficiant peccatores a terra et iniqui ita ut non sint benedic anima mea Domino
