Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Psalmus David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
amictus lumine sicut vestimento: Extendens caelum sicut pellem:
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquae.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquae.
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
Potabunt omnes bestiae agri: expectabunt onagri in siti sua.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Super ea volucres caeli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
Producens foenum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
et vinum laetificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae.
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quaerant a Deo escam sibi.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
Sit gloria Domini in saeculum: laetabitur Dominus in operibus suis:
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.
