Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti,
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem,
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum:
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem.
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt.
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ.
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra,
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
et vinum lætificet cor hominis: ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit:
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
illic passeres nidificabunt: herodii domus dux est eorum.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Montes excelsi cervis; petra refugium herinaciis.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ:
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur.
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Quam magnificata sunt opera tua, Domine! omnia in sapientia fecisti; impleta est terra possessione tua.
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus: animalia pusilla cum magnis.
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Illic naves pertransibunt; draco iste quem formasti ad illudendum ei.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Dante te illis, colligent; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terræ.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
Sit gloria Domini in sæculum; lætabitur Dominus in operibus suis.
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
Qui respicit terram, et facit eam tremere; qui tangit montes, et fumigant.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Cantabo Domino in vita mea; psallam Deo meo quamdiu sum.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Jucundum sit ei eloquium meum; ego vero delectabor in Domino.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.
