Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Benedici il Signore, anima mia, Signore, mio Dio, quanto sei grande! Rivestito di maestà e di splendore,
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
avvolto di luce come di un manto. Tu stendi il cielo come una tenda,
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
costruisci sulle acque la tua dimora, fai delle nubi il tuo carro, cammini sulle ali del vento;
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
fai dei venti i tuoi messaggeri, delle fiamme guizzanti i tuoi ministri.
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Hai fondato la terra sulle sue basi, mai potrà vacillare.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
L'oceano l'avvolgeva come un manto, le acque coprivano le montagne.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
Alla tua minaccia sono fuggite, al fragore del tuo tuono hanno tremato.
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
Emergono i monti, scendono le valli al luogo che hai loro assegnato.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Hai posto un limite alle acque: non lo passeranno, non torneranno a coprire la terra.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Fai scaturire le sorgenti nelle valli e scorrono tra i monti;
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
ne bevono tutte le bestie selvatiche e gli ònagri estinguono la loro sete.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Al di sopra dimorano gli uccelli del cielo, cantano tra le fronde.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Dalle tue alte dimore irrighi i monti, con il frutto delle tue opere sazi la terra.
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
Fai crescere il fieno per gli armenti e l'erba al servizio dell'uomo, perché tragga alimento dalla terra:
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
il vino che allieta il cuore dell'uomo; l'olio che fa brillare il suo volto e il pane che sostiene il suo vigore.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
Si saziano gli alberi del Signore, i cedri del Libano da lui piantati.
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
Là gli uccelli fanno il loro nido e la cicogna sui cipressi ha la sua casa.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Per i camosci sono le alte montagne, le rocce sono rifugio per gli iràci.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Per segnare le stagioni hai fatto la luna e il sole che conosce il suo tramonto.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Stendi le tenebre e viene la notte e vagano tutte le bestie della foresta;
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
ruggiscono i leoncelli in cerca di preda e chiedono a Dio il loro cibo.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Sorge il sole, si ritirano e si accovacciano nelle tane.
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
Allora l'uomo esce al suo lavoro, per la sua fatica fino a sera.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Quanto sono grandi, Signore, le tue opere! Tutto hai fatto con saggezza, la terra è piena delle tue creature.
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Ecco il mare spazioso e vasto: lì guizzano senza numero animali piccoli e grandi.
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Lo solcano le navi, il Leviatàn che hai plasmato perché in esso si diverta.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Tutti da te aspettano che tu dia loro il cibo in tempo opportuno.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Tu lo provvedi, essi lo raccolgono, tu apri la mano, si saziano di beni.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Se nascondi il tuo volto, vengono meno, togli loro il respiro, muoiono e ritornano nella loro polvere.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Mandi il tuo spirito, sono creati, e rinnovi la faccia della terra.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
La gloria del Signore sia per sempre; gioisca il Signore delle sue opere.
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
Egli guarda la terra e la fa sussultare, tocca i monti ed essi fumano.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Voglio cantare al Signore finché ho vita, cantare al mio Dio finché esisto.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
A lui sia gradito il mio canto; la mia gioia è nel Signore.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Scompaiano i peccatori dalla terra e più non esistano gli empi. Benedici il Signore, anima mia.
