< Psalmów 104 >

1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Ég lofa Drottin! Drottinn, þú Guð minn, þú ert undursamlegur! Þú ert íklæddur hátign og dýrð og umlukinn ljósi!
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
Þú þandir út himininn eins og dúk og dreifðir um hann stjörnunum.
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
Þú mótaðir þurrlendið og rýmdir fyrir hafinu. Þú gerðir ský að vagni þínum og ferð um á vængjum vindarins.
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
Englarnir eru erindrekar þínir og eldslogar þjóna þér.
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Undirstöður heimsins eru traustar, þær eru þitt verk, og þess vegna haggast hann ekki.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Þú lést vatnsflóð ganga yfir jörðina og hylja fjöllin.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
Og þegar þú bauðst, safnaðist vatnið saman í höfunum,
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
fjöllin risu og dalirnir urðu til.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Þú settir sjónum sín ákveðnu mörk svo að hann skyldi aldrei aftur flæða yfir þurrlendið.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Þú settir lindir í dalina og lækir renna um fjöllin.
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
Þeir eru dýrunum til drykkjar og þar svalar villiasninn þorsta sínum.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Þar gera fuglar sér hreiður og söngur þeirra ómar frá trjánum.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Hann sendir regn yfir fjöllin svo að jörðin ber sinn ávöxt.
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
Safaríkt grasið vex að boði hans og er búfénu til fæðu. En maðurinn yrkir jörðina, ræktar ávexti, grænmeti og korn,
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
einnig vín sér til gleði, olíu sem gerir andlitið gljáandi og brauð sem gefur kraft.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
Drottinn gróðursetti sedrustrén í Líbanon, há og tignarleg,
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
og þar byggja fuglarnir sér hreiður, en storkurinn velur kýprustréð til bústaðar.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Steingeiturnar kjósa hin háu fjöll, en stökkhérarnir finna sér stað í klettum.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Tunglið settir þú til að afmarka mánuði, en sólina til að skína um daga.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Myrkur og nótt eru frá þér komin, þá fara skógardýrin á kreik.
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
Þá öskra ljónin eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Þegar sólin rís draga þau sig í hlé og leggjast í fylgsni sín,
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
en mennirnir ganga út til starfa og vinna allt til kvölds.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Drottinn, hvílík fjölbreytni í öllu því sem þú hefur skapað! Allt á það upphaf sitt í vísdómi þínum! Jörðin er full af því sem þú hefur gert!
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Framundan mér teygir sig blikandi haf, iðandi af alls konar lífi!
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Og sjá! Þarna eru skipin! Og þarna hvalirnir! – þeir leika á alls oddi!
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Allar skepnur vona á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Þú mætir þörfum þeirra og þau mettast ríkulega af gæðum þínum.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
En snúir þú við þeim bakinu er úti um þau. Þegar þú ákveður, deyja þau og verða að mold,
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
en þú sendir líka út anda þinn og vekur nýtt líf á jörðinni.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
Lof sé Guði að eilífu! Drottinn gleðst yfir verkum sínum!
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
Þegar hann lítur á jörðina, skelfur hún og eldfjöllin gjósa við snertingu fingra hans.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Ég vil lofsyngja Drottni svo lengi sem ég lifi, vegsama Guð á meðan ég er til!
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Ó, að ljóð þetta mætti gleðja hann, því að Drottinn er gleði mín og fögnuður.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Ó, að misgjörðarmenn hyrfu af jörðinni og að óguðlegir yrðu ekki framar til. En Drottin vil ég vegsama að eilífu! Hallelúja!

< Psalmów 104 >