Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Áldjad én lelkem az Urat! Uram én Istenem, nagy vagy te igen, ékességet és fenséget öltöztél magadra!
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
A ki körülvette magát világossággal, mint egy öltözettel, és kiterjesztette az egeket, mint egy kárpitot;
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
A ki vizeken építi fel az ő palotáját, a felhőket rendeli az ő szekerévé, jár a szeleknek szárnyain;
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
A ki a szeleket teszi követeivé, a lángoló tüzet szolgáivá.
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Ő fundálta a földet az ő oszlopain, nem mozdul az meg soha örökké.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Vízáradattal, mint egy ruhával borítottad be azt, a hegyek felett is vizek állottak vala.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
Egy kiáltásodtól eloszlának, és mennydörgésednek szavától szétriadának.
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
Hegyek emelkedének fel és völgyek szállának alá arra a helyre, a melyet fundáltál nékik.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Határt vetettél, a melyet át nem hágnak, nem térnek vissza a földnek elborítására.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
A ki elbocsátja a forrásokat a völgyekbe, hogy folydogáljanak a hegyek között;
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
Megitassák a mezőnek minden állatát; a vadszamarak is megoltsák szomjúságukat.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Mellettök lakoznak az égnek madarai, az ágak közül hangicsálnak.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
A ki megöntözi a hegyeket az ő palotájából; a te munkáidnak gyümölcséből megelégíttetik a föld.
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
A ki füvet sarjaszt a barmoknak és növényeket az embereknek hasznára, hogy eledelt vegyenek a földből,
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
És bort, a mely megvidámítja a halandónak szívét, fényesebbé teszi az orczát az olajnál; és kenyeret, a mely megerősíti a halandónak szívét.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
Megelégíttetnek az Úrnak fái, a Libánonnak czédrusai, a melyeket plántált;
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
A melyeken madarak fészkelnek: az eszterág, a melynek a cziprusok a háza.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
A magas hegyek a vadkecskéknek, a sziklák hörcsögöknek menedéke.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Teremtett holdat ünnepeknek mutatására; a napot, a mely lenyugovását tudja.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Szerzett setétséget, hogy éjszaka legyen, a melyben szétjárjanak a mezőnek összes vadai;
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
Az oroszlánkölykök, a melyek ordítanak a prédáért, sürgetvén Istentől eledelöket.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Ha felkél a nap, elrejtőznek és hajlékaikban heverésznek;
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
Az ember munkájára megy ki, és az ő dolgára mind estvéig.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Mily számtalanok a te műveid, Uram! Mindazokat bölcsen alkottad meg, és betelt a föld a te gazdagságoddal.
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Ez a nagy és széles tenger! Itt vannak benne a megszámlálhatatlan csúszók; apró állatok nagyokkal együtt.
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Amott gályák járnak s czethal, a melyet azért formáltál, hogy játszadozzék benne.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Mindazok te reád néznek, hogy megadjad eledelüket alkalmas időben.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Adsz nékik és ők takarnak; megnyitod kezedet, és megtelnek a te jóvoltoddal.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Elfordítod orczádat, megháborodnak; elveszed a lelköket, kimulnak és porrá lesznek újra.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Kibocsátod a te lelkedet, megújulnak, és újjá teszed a földnek színét.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
Legyen az Úrnak dicsőség örökké; örvendezzen az Úr az ő teremtményeiben;
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
A ki, ha rátekint e földre, megrendül az; megilleti a hegyeket, és füstölögnek azok.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Éneklek az Úrnak egész életemben; zengedezek az én Istenemnek, a míg vagyok!
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Legyen kedves néki az én rebegésem; örvendezem én az Úrban;
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Veszszenek el a bűnösök a földről, és a hitetlenek ne legyenek többé! Áldjad én lelkem az Urat; dicsérjétek az Urat!
