Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Lobe den HERRN, meine Seele! HERR, mein Gott, du bist sehr herrlich; du bist schön und prächtig geschmückt.
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
Licht ist dein Kleid, das du anhast; du breitest aus den Himmel wie einen Teppich;
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
Du wölbest es oben mit Wasser; du fährst auf den Wolken wie auf einem Wagen und gehst auf den Fittichen des Windes;
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
der du machst Winde zu deinen Engeln und zu deinen Dienern Feuerflammen;
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
der du das Erdreich gegründet hast auf seinem Boden, daß es bleibt immer und ewiglich.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Mit der Tiefe deckst du es wie mit einem Kleide, und Wasser standen über den Bergen.
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
Aber von deinem Schelten flohen sie, von deinem Donner fuhren sie dahin.
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
Die Berge gingen hoch hervor, und die Täler setzten sich herunter zum Ort, den du ihnen gegründet hast.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Du hast eine Grenze gesetzt, darüber kommen sie nicht und dürfen nicht wiederum das Erdreich bedecken.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Du läßt Brunnen quellen in den Gründen, daß die Wasser zwischen den Bergen hinfließen,
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
daß alle Tiere auf dem Felde trinken und das Wild seinen Durst lösche.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
An denselben sitzen die Vögel des Himmels und singen unter den Zweigen.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Du feuchtest die Berge von obenher; du machst das Land voll Früchte, die du schaffest;
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
du lässest Gras wachsen für das Vieh und Saat zu Nutz den Menschen, daß du Brot aus der Erde bringest,
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
und daß der Wein erfreue des Menschen Herz, daß seine Gestalt schön werde vom Öl und das Brot des Menschen Herz stärke;
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
daß die Bäume des HERRN voll Saft stehen, die Zedern Libanons, die er gepflanzt hat.
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
Daselbst nisten die Vögel, und die Reiher wohnen auf den Tannen.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Die hohen Berge sind der Gemsen Zuflucht, und die Steinklüfte der Kaninchen.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Du hast den Mond gemacht, das Jahr darnach zu teilen; die Sonne weiß ihren Niedergang.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Du machst Finsternis, daß es Nacht wird; da regen sich alle wilden Tiere,
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
die jungen Löwen, die da brüllen nach dem Raub und ihre Speise suchen von Gott.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Wenn aber die Sonne aufgeht, heben sie sich davon und legen sich in ihre Höhlen.
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
So geht dann der Mensch aus an seine Arbeit und an sein Ackerwerk bis an den Abend.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
HERR, wie sind deine Werke so groß und viel! Du hast sie alle weislich geordnet, und die Erde ist voll deiner Güter.
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Das Meer, das so groß und weit ist, da wimmelt's ohne Zahl, große und kleine Tiere.
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Daselbst gehen die Schiffe; da sind Walfische, die du gemacht hast, daß sie darin spielen.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Es wartet alles auf dich, daß du ihnen Speise gebest zu seiner Zeit.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Wenn du ihnen gibst, so sammeln sie; wenn du deine Hand auftust, so werden sie mit Gut gesättigt.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Verbirgst du dein Angesicht, so erschrecken sie; du nimmst weg ihren Odem, so vergehen sie und werden wieder zu Staub.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Du lässest aus deinen Odem, so werden sie geschaffen, und du erneuest die Gestalt der Erde.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
Die Ehre des HERRN ist ewig; der HERR hat Wohlgefallen an seinen Werken.
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
Er schaut die Erde an, so bebt sie; er rührt die Berge an, so rauchen sie.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Ich will dem HERRN singen mein Leben lang und meinen Gott loben, solange ich bin.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Meine Rede müsse ihm wohl gefallen. Ich freue mich des HERRN.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Der Sünder müsse ein Ende werden auf Erden, und die Gottlosen nicht mehr sein. Lobe den HERRN, meine Seele! Halleluja!
