Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Mon âme, bénis l'Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es très grand, tu es revêtu de splendeur et de majesté!
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
Il s'enveloppe de lumière comme d'un vêtement, Il déploie les Cieux comme une tenture;
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
Il élève sur les eaux le haut de sa demeure, Il fait des nuées son char, Il s'avance sur les ailes du vent.
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
Il fait des vents ses messagers, et ses ministres, du feu enflammé.
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Il assit la terre sur ses bases, elle est inébranlable pour toujours, pour jamais.
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un manteau, les eaux se tenaient sur les montagnes;
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
à ta menace elles ont fui, à la voix de ton tonnerre elles ont reculé:
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
les montagnes montèrent, les vallées descendirent à la place que tu leur assignas.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Tu posas des limites qu'elles ne franchiraient plus, afin qu'elles ne vinssent plus recouvrir la terre.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Tu fais jaillir des sources pour former les ruisseaux; ils s'écoulent entre les montagnes;
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
ils abreuvent toutes les bêtes des champs, les onagres y étanchent leur soif.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Sur leurs bords séjournent les oiseaux du ciel, entre les rameaux ils font entendre leur voix.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Du haut de sa demeure Il arrose les montagnes, et la terre se rassasie du fruit de tes œuvres.
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
Il fait croître l'herbe pour les quadrupèdes, et les plantes pour le service de l'homme, tirant ainsi le pain du sein de la terre;
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
et le vin qui réjouit le cœur de l'homme, et, plus que l'huile, fait resplendir son visage; et le pain qui fortifie le cœur de l'homme.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
Les arbres de l'Éternel sont rassasiés, les cèdres du Liban qu'il a plantés,
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
où viennent nicher les oiseaux, la cigogne, qui habite les pins.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Les hautes montagnes sont pour les bouquetins, et les rochers sont l'asile des gerboises.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Il créa la lune pour marquer les temps; le soleil connaît son couchant.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Tu fais l'obscurité, et il est nuit: alors toutes les bêtes des forêts sont en mouvement;
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
les jeunes lions rugissent après la proie, et demandent à Dieu leur pâture.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Le soleil se lève: ils se retirent, et vont reposer dans leurs tanières.
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
L'homme se rend à son travail, et à son labour jusques au soir.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Que tes œuvres sont nombreuses, ô Éternel! Tu les as toutes faites avec sagesse; la terre est pleine de tes richesses.
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Dans cette mer grande et vaste fourmillent sans nombre des animaux petits et grands.
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Là circulent les navires, le Léviathan que tu formas pour s'y jouer.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Tous ils s'attendent à toi, pour que tu leur donnes la nourriture en son temps.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Tu leur donnes, ils recueillent; tu ouvres ta main, ils se rassasient de biens.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Tu caches ta face, ils sont éperdus; tu leur retires le souffle, ils expirent et rentrent dans leur poudre.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Tu émets ton souffle, ils sont créés, et tu renouvelles la face de la terre.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
La gloire de l'Éternel demeure à jamais; l'Éternel se réjouit de ses œuvres.
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
Il regarde la terre, et elle tremble; Il touche les montagnes, et elles sont fumantes.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Je veux chanter l'Etemel, tant que je vivrai, célébrer mon Dieu, tant que je serai.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Que mes chants lui soient agréables! Je fais mes délices de l'Éternel.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Que les pécheurs disparaissent de la terre, et que les impies cessent d'être! Mon âme, bénis l'Éternel! Alléluia!
