Psalmów 104
1 Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,
2 Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,
3 Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.
4 Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.
5 Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,
6 Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;
7 Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.
8 Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.
9 Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.
10 Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.
11 A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.
12 Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.
13 Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.
14 Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje
15 I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.
16 Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.
17 Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.
18 Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.
19 Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.
20 Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.
21 Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.
22 Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.
23 Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.
24 O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.
25 W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.
26 Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.
27 Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.
28 Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.
29 Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.
30 Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.
31 Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!
32 On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.
33 Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.
34 O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.
35 Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!
