Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Aberante mmɔborɔni mpaebɔ. Osu kyerɛ Awurade bere a ɔwɔ ahohia mu. Awurade, tie me mpaebɔ; na ma me mmoa ho sufrɛ nnu wʼanim.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Mmfa wʼanim nhintaw me bere a mewɔ ahohia mu. Brɛ wʼaso ase ma me; na sɛ misu frɛ wo a, gye me so ntɛm.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Me nkwanna reyera te sɛ wusiw; me nnompe adɔ sɛ nyansramma.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Me koma abotow na akisa sɛ sare; na me kɔn nnɔ aduan.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Mʼapinisi dennen nti maka ɔhonam ne nnompe.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Mete sɛ sare so patu, te sɛ patu a ɔte nnwiriwii mu.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Meda hɔ a, mʼani gu so; mayɛ sɛ anomaa bi a ɔno nko ara si ɔdan atifi.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Da mu nyinaa mʼatamfo bɔ me akutia. Wɔn a wodi me ho fɛw no bɔ me din de dome.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Mede nsõ ayɛ mʼaduan na mede nusu fra me nsu mu
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
esiane wʼabufuwhyew dennen no nti, woama me so, ayi me asi nkyɛn.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Me nkwa nna te sɛ anwummere sunsuma; na mehyew sɛ sare.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Nanso wo Awurade, woyɛ ɔhene daa daa; na wo din a ahyeta no te hɔ daa awo ntoatoaso nyinaa mu.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Wobɛsɔre na woahu Sion mmɔbɔ; bere adu sɛ wuhu no mmɔbɔ; bere a wohyɛe no aso.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Nʼabo som bo ma wʼasomfo; ne mfutuma hyɛ wɔn awerɛhow.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Amanaman no besuro Awurade din; asase so ahemfo nyinaa bedi wʼanuonyam ni.
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Awurade bɛkyekyere Sion bio, na wapue wɔ nʼanuonyam mu.
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Obetie mmɔborɔfo mpaebɔ; na ɔremmu nʼani ngu wɔn sufrɛ so.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Monkyerɛw eyi mma nkyirimma, sɛnea ɛbɛyɛ a wɔn a wonnya nwoo wɔn no bɛkamfo Awurade;
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
“Awurade hwɛɛ fam fi ne kronkronbea wɔ ɔsoro hɔ; ofi ɔsoro hwɛɛ asase,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
sɛnea ɔbɛte nneduafo apinisi, na wɔagyaa wɔn a wɔabu wɔn kumfɔ no.”
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
Enti wɔbɛpae mu abɔ Awurade din wɔ Sion na wɔakamfo no wɔ Yerusalem,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
bere a amanaman ne ahenni ahorow behyia mu na wɔasom Awurade.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Ɔmaa me yɛɛ mmerɛw wɔ bere a merenyin. Otwaa me nkwa nna so.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Enti mekae se, “Me Onyankopɔn, mfa me nkɔ, wɔ me nkwa nna mfimfini; wo mfe wɔ hɔ daa kodu awo ntoatoaso nyinaa mu.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Mfiase no wotoo asase fapem, na ɔsoro yɛ wo nsa ano adwuma.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Ne nyinaa betwa mu na wo de, wobɛtena hɔ daa; wɔbɛtetew te sɛ atade. Wobɛsesa wɔn te sɛ ntama, na wɔbɛtow wɔn agu.
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Nanso wote sɛnea wote, na wo mfe to rentwa da.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Wʼasomfo mma bɛtena nkwa mu wɔ wʼanim; na wɔn asefo ase betim wɔ wʼanim.”
