Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
En Bön dens eländas, när han bedröfvad är, och sin klagan för Herranom utgjuter. Herre, hör mina bön, och låt mitt ropande till dig komma.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Fördölj icke ditt ansigte för mig; i nödene böj dina öron till mig; när jag åkallar, så bönhör mig snarliga.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Ty mine dagar äro bortgångne såsom en rök, och mine ben äro förbrände såsom en brand.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Mitt hjerta är slaget, och förtorkadt såsom hö; så att jag ock förgäter äta mitt bröd.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Mine ben låda vid mitt kött, af gråtande och suckande.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Jag är lika som en pelikan i öknene; jag är lika som en stenuggla uti de förstörda städer.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Jag vakar, och är såsom en ensam fogel på taket.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Dagliga försmäda mig mine fiender, och de som mig bespotta, svärja vid mig.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Ty jag äter asko såsom bröd, och blandar min dryck med gråt;
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
För ditt hots och vredes skull; att du hafver upphöjt mig, och i grund nederslagit mig.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Mine dagar äro framgångne såsom en skugge, och jag borttorkas såsom gräs.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Men du, Herre, blifver evinnerliga, och din åminnelse ifrå slägte till slägte.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Statt upp, och förbarma dig öfver Zion; ty det är tid, att du äst nådelig, och stunden är kommen.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Ty dine tjenare ville gerna, att det skulle bygdt varda, och sågo gerna, att dess sten och kalk tillredd vorde;
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Att Hedningarna måtte frukta ditt Namn, Herre, och alle Konungar på jordene dina äro;
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Att Herren bygger Zion, och låter se sig i sin äro.
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Han vänder sig till de öfvergifnas bön, och försmår icke deras bön.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Det varde beskrifvet för de efterkommande; och det folk, som skall skapadt varda, skall lofva Herran.
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Ty han skådar af sine helga högd, och Herren ser af himmelen på jordena;
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
Att han skall höra dens fångnas suckande, och förlossa dödsens barn;
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
På det de skola i Zion predika Herrans Namn, och hans lof i Jerusalem;
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
När folken sammankomma, och Konungariken, till att tjena Herranom.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Han tvingar på vägenom mina kraft; han förkortar mina dagar.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Jag säger: Min Gud, tag mig icke bort i mina halfva dagar; dina år vara evinnerliga.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Du hafver tillförene grundat jordena, och himlarna äro dina händers verk.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
De måste förgås, men du blifver; de skola alle föråldras såsom ett kläde; de skola förvandlade varda såsom en klädnad, när du förvandlar dem.
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Men du blifver såsom du äst, och dine år taga ingen ända.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Dina tjenares barn varda blifvande, och deras säd skall trifvas för dig.
