Psalmów 102

1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Escucha mi oración, oh Señor, y deja que mi clamor llegue a ti.

2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

No se me oculte tu rostro en el día de mi angustia; escúchame y deja que mi clamor sea respondido rápidamente.

3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Mis días se desperdician como humo, y mis huesos se queman como en un fuego.

4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Mi corazón está roto; se ha secado y muerto como la hierba, por lo que no pienso en la comida.

5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Debido a la voz de mi dolor, mi carne se desperdicia hasta los huesos.

6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Soy como un pájaro que vive solo en el desierto; como el pájaro nocturno en un desperdicio de arena.

7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Mantengo la vigilancia como un pájaro solo en la parte superior de la casa.

8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Mis enemigos dicen mal de mí todo el día; aquellos que son violentos contra mí hacen uso de mi nombre como una maldición.

9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Tengo polvo para el pan y mi bebida se ha mezclado con llanto.

10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Por tu pasión y tu ira, porque yo fui enaltecido y humillado.

11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Mis días son como una sombra que se extiende; Estoy seco como la hierba.

12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Pero tú, oh Señor, eres eterno; y tu nombre nunca llegará a su fin.

13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

De nuevo te levantarás y tendrás piedad de Sión; porque ha llegado el momento de que ella sea consolada.

14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Porque tus siervos se complacen en sus piedras, sienten dolor por sus ruinas.

15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Entonces las naciones darán honor al nombre del Señor, y todos los reyes de la tierra temerán a su gloria.

16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Cuando el Señor haya levantado los muros de Sión, y sea visto en su gloria;

17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Cuando ha oído la oración de los pobres, y no ha puesto su solicitud de lado.

18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Esto se pondrá por escrito para la generación venidera, y las personas del futuro alabarán al Señor.

19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Porque desde su lugar santo el Señor lo ha visto, desde lo alto del cielo mira desde lo alto la tierra;

20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Al oír el clamor del prisionero, liberando a aquellos por quienes se ordena la muerte;

21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

Para que se proclame el nombre del Señor en Sión, y su alabanza en Jerusalén;

22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

Cuando se junten los pueblos, y los reinos, para adorar al Señor.

23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Él retiró de mí mi fortaleza en el camino; él ha acortado mis días.

24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Diré: Dios mío, no me lleves antes de mi tiempo; tus años pasan por todas las generaciones.

25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

En el pasado pusiste la tierra sobre su base, y los cielos son obra de tus manos.

26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Ellos llegarán a su fin, pero tú seguirás adelante; todos ellos envejecerán como un abrigo, y como una túnica serán cambiados:

27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

Pero tú eres el inmutable, y tus años no tendrán fin.

28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

Los hijos de tus siervos tendrán un lugar seguro para descansar, y su descendencia estará siempre delante de ti.