Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Oración del pobre en espíritu, cuando estuviere atormentado, y delante del SEÑOR derramare su queja. SEÑOR, oye mi oración, y venga mi clamor a ti.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
No escondas de mí tu rostro; en el día de mi angustia inclina a mí tu oído; el día que te invocare, apresúrate a responderme.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Porque mis días se han consumido como humo; y mis huesos son quemados como en hogar.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Mi corazón fue herido, y se secó como la hierba; por lo cual me olvidé de comer mi pan.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Por la voz de mi gemido mis huesos se han pegado a mi carne.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Soy semejante al pelícano del desierto; soy como el búho de las soledades.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Velo, y soy como el pájaro solitario sobre el tejado.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Cada día me afrentan mis enemigos; los que se enfurecen contra mí, se han conjurado contra mí.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Por lo cual como la ceniza a manera de pan, y mi bebida mezclo con lloro,
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
a causa de tu enojo y de tu ira; porque me alzaste, y me arrojaste.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Mis días son como la sombra que se va; y me he secado como la hierba.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Mas tú, SEÑOR, para siempre permanecerás, y tu memoria para generación y generación.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Tú levantándote, tendrás misericordia de Sion; porque es tiempo de tener misericordia de ella, porque el plazo es llegado.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Porque tus siervos amaron sus piedras, y del polvo de ella tuvieron compasión.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Entonces temerán los gentiles el Nombre del SEÑOR, y todos los reyes de la tierra tu gloria;
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
por cuanto el SEÑOR habrá edificado a Sion, y será visto en su gloria;
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
habrá mirado a la oración de los solitarios y menesterosos, y no habrá desechado el ruego de ellos.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Se escribirá esto para la generación venidera; y el pueblo que se criará, alabará a JAH.
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Porque miró de lo alto de su santuario; el SEÑOR miró de los cielos a la tierra,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
para oír el gemido de los presos, para soltar a los hijos de muerte;
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
para que cuenten en Sion el Nombre del SEÑOR, y su alabanza en Jerusalén,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
cuando los pueblos se congregaren en uno, y los reinos, para servir al SEÑOR.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
El afligió mi fuerza en el camino; acortó mis días.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días; por generación de generaciones son tus años.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Tú fundaste la tierra antiguamente, y los cielos son obra de tus manos.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Ellos perecerán, y tú permanecerás; y todos ellos como un vestido se envejecerán; como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados;
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
mas tú eres el mismo, y tus años no se acabarán.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Los hijos de tus siervos habitarán, y su simiente será afirmada delante de ti.
