Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Munyengetero womunhu anotambudzika. Paanenge aziya uye odurura kuchema kwake pamberi paJehovha. Inzwai munyengetero wangu, imi Jehovha; kuchemera kwangu rubatsiro ngakusvike kwamuri.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Regai kundivanzira chiso chenyu pandinenge ndichitambudzika. Rerekerai nzeve yenyu kwandiri; pandinokudanai, ndipindurei nokukurumidza.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Nokuti mazuva angu anopera soutsi; mapfupa angu anopisa samazimbe anopfuta.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Mwoyo wangu warohwa uye waoma souswa; ndinokanganwa kudya zvokudya zvangu.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Nokuda kwokugomera kwangu kukuru ndaonda zvokuti ganda rangu ranamatira pamapfupa.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Ndafanana nezizi romugwenga, sezizi riri pakati pamatongo.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Ndinovata ndakasvinura, ndava seshiri iri yoga pamusoro pedenga remba.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Zuva rose vavengi vangu vanondishungurudza; avo vanondipengera vanoshandisa zita rangu sechituko.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Nokuti ndinodya madota sechokudya changu, uye ndinovhenganisa zvokunwa zvangu nemisodzi,
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
nokuda kwehasha dzenyu huru, nokuti makandisimudza mukandikanda parutivi.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Mazuva angu akaita somumvuri wamadekwana; ndinosvava souswa.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Asi imi, iyemi Jehovha, munogara pachigaro choushe nokusingaperi; mukurumbira wenyu uripo kusvikira kuzvizvarwa zvose.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Imi muchasimuka mugonzwira Zioni tsitsi, nokuti ndiyo nguva yokurinzwira nyasha; nguva yakatarwa yasvika.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Nokuti matombo aro anokosha kuvaranda venyu; guruva raro chairo rinovaendesa kugomba.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Ndudzi dzichatya zita raJehovha, madzimambo ose enyika achatya kubwinya kwenyu.
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Nokuti Jehovha achavakazve Zioni, agozviratidza pakubwinya kwake.
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Achadavira minyengetero yavanotambura; haangazvidzi chikumbiro chavo.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Izvi ngazvinyorerwe zvizvarwa zvamangwana, kuti vanhu vasati vasikwa vagorumbidza Jehovha vachiti,
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
“Jehovha akatarira pasi ari panzvimbo yake tsvene yakakwirira, ari kudenga akacherechedza pasi,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
kuti anzwe kugomera kwavasungwa agosunungura avo vakatongerwa rufu.”
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
Saka zita raJehovha richaparidzwa muZioni, nokurumbidzwa kwake muJerusarema,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
panoungana marudzi noushe kuti vanamate Jehovha.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Panguva youpenyu hwangu akatapudza simba rangu; akaita kuti mazuva angu ave mashoma.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Saka ndakati, “Regai kundibvisa, imi Mwari wangu, pakati pamazuva angu; makore enyu anoramba aripo kusvikira kuzvizvarwa zvose.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Pamavambo makateya nheyo dzenyika, uye matenga ibasa basa ramaoko enyu.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Izvo zvichaparara, asi imi munogara muripo; zvose zvichasakara senguo. Senguo muchavabvisa uye vacharaswa.
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Asi imi mucharamba makadaro, uye makore enyu haatongogumi.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Vana vavaranda venyu vachagara pamberi penyu; zvizvarwa zvavo zvichasimbiswa pamberi penyu.”
