Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Gospode! èuj molitvu moju, i vika moja nek izaðe preda te.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Nemoj odvratiti lica svojega od mene; u dan kad sam u nevolji prigni k meni uho svoje, u dan kad te prizivam, pohitaj, usliši me.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Jer proðoše kao dim dani moji, kosti moje kao topionica ogorješe.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Pokošeno je kao trava i posahlo srce moje, da zaboravih jesti hljeb svoj.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Od uzdisanja mojega prionu kost moja za meso moje.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Postadoh kao gem u pustinji; ja sam kao sova na zidinama.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Ne spavam, i sjedim kao ptica bez druga na krovu.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Svaki dan ruže me neprijatelji moji, i koji su se pomamili na mene, mnom se uklinju.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Jedem pepeo kao hljeb, i piæe svoje rastvaram suzama
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
Od gnjeva tvojega i srdnje tvoje; jer podigavši me bacio si me.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Dani su moji kao sjen, koji prolazi, i ja kao trava osuših se.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
A ti, Gospode, ostaješ dovijeka, i spomen tvoj od koljena do koljena.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Ti æeš ustati, smilovaæeš se na Sion, jer je vrijeme smilovati se na nj, jer je došlo vrijeme;
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Jer slugama tvojim omilje i kamenje njegovo, i prah njegov žale.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Tada æe se neznabošci bojati imena Gospodnjega, i svi carevi zemaljski slave njegove;
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Jer æe Gospod sazidati Sion, i javiti se u slavi svojoj;
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Pogledaæe na molitvu onijeh koji nemaju pomoæi, i neæe se oglušiti molbe njihove.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Napisaæe se ovo potonjemu rodu, i narod nanovo stvoren hvaliæe Gospoda,
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Što je prinikao sa svete visine svoje, Gospod pogledao s neba na zemlju,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
Da èuje uzdisanje sužnjevo, i odriješi sinove smrtne;
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
Da bi kazivali na Sionu ime Gospodnje i hvalu njegovu u Jerusalimu,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
Kad se skupe narodi i carstva da služe Gospodu.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Strošio je na putu krjepost moju, skratio dane moje.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Rekoh: Bože moj! nemoj me uzeti u polovini dana mojih. Tvoje su godine od koljena do koljena.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Davno si postavio zemlju, i nebesa su djelo ruku tvojih.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
To æe proæi, a ti æeš ostati; sve æe to kao haljina ovetšati, kao haljinu promijeniæeš ih i promijeniæe se.
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Ali ti si taj isti i godine tvoje neæe isteæi.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Sinovi æe sluga tvojih živjeti, i sjeme æe se njihovo utvrditi pred licem tvojim.
