Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Senhor, ouve a minha oração, e chegue a ti o meu clamor.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Não escondas de mim o teu rosto no dia da minha angustia, inclina para mim os teus ouvidos; no dia em que eu clamar, ouve-me depressa.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Porque os meus dias se consomem como o fumo, e os meus ossos ardem como um lar.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
O meu coração está ferido e secco como a herva, pelo que me esqueço de comer o meu pão
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Por causa da voz do meu gemido os meus ossos se apegam á minha pelle.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Sou similhante ao pelicano no deserto: sou como um mocho nas solidões.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Vigio, sou como o pardal solitario no telhado.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Os meus inimigos me affrontam todo o dia: os que se enfurecem contra mim teem jurado.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Pois tenho comido cinza como pão, e misturado com lagrimas a minha bebida.
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
Por causa da tua ira e da tua indignação, pois tu me levantaste e me arremeçaste.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Os meus dias são como a sombra que declina, e como a herva me vou seccando.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Mas tu, Senhor, permanecerás para sempre, e a tua memoria de geração em geração.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Tu te levantarás e terás piedade de Sião; pois o tempo de te compadeceres d'ella, o tempo determinado, já chegou.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Porque os teus servos teem prazer nas suas pedras, e se compadecem do seu pó.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Então as nações temerão o nome do Senhor, e todos os reis da terra a tua gloria.
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Quando o Senhor edificar a Sião, apparecerá na sua gloria.
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Elle attenderá á oração do desamparado, e não desprezará a sua oração.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Isto se escreverá para a geração futura; e o povo que se crear louvará ao Senhor.
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Pois olhou desde o alto do seu sanctuario, desde os céus o Senhor contemplou a terra.
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
Para ouvir o gemido dos presos, para soltar os sentenciados á morte;
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
Para annunciarem o nome do Senhor em Sião, e o seu louvor em Jerusalem;
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
Quando os povos se ajuntarem, e os reinos, para servirem ao Senhor.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Abateu a minha força no caminho; abreviou os meus dias.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Dizia eu: Meu Deus, não me leves no meio dos meus dias, os teus annos são por todas as gerações.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Desde a antiguidade fundaste a terra: e os céus são obra das tuas mãos.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Elles perecerão, mas tu permanecerás: todos elles se envelhecerão como um vestido; como roupa os mudarás, e ficarão mudados.
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Porém tu és o mesmo, e os teus annos nunca terão fim.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Os filhos dos teus servos continuarão, e a sua semente ficará firmada perante ti.
