Psalmów 102

1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.

2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.

3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.

4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.

5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.

19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;

20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;

21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;

22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.

23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.

24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.

25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.

26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.

27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.

28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.