Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Bēdu cilvēka lūgšana, kad tas ir noskumis un savas žēlabas izgāž Tā Kunga priekšā. Ak Kungs, klausi manu lūgšanu, un mana saukšana lai nāk pie Tevis.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Neapslēp Savu vaigu priekš manis, atgriez Savu ausi pie manis bēdu laikā; tai dienā, kad es saucu, paklausi mani drīz.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Jo manas dienas ir iznīkušas kā dūmi, un mani kauli ir izdeguši kā pagale.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Mana sirds ir sasista un izkaltusi kā zāle, tā ka es aizmirstu pat savu maizi ēst.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Mani kauli līp pie manas miesas no kaukšanas un nopūšanās.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Es esmu tā kā dumpis tuksnesī, es esmu kā apogs (pūce) izpostītās vietās.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Es esmu nomodā un tāpat kā vientulis putns uz jumta.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Mani ienaidnieki mani nievā cauru dienu; kas pret mani trako, tie mani dara par lāsta vārdu.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Jo es ēdu pelnus kā maizi un sajaucu savu dzērienu ar asarām,
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
Tavas bardzības un dusmības pēc, jo Tu mani esi pacēlis un atkal nogāzis.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Manas dienas ir kā ēna pavakarē, un es kalstu kā zāle.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Bet Tu, Kungs, paliec mūžīgi un Tava piemiņa līdz radu radiem.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Kaut Tu celtos un apžēlotos par Ciānu, jo jau ir laiks par viņu apžēloties, jo tas nospriestais laiks ir atnācis.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Jo Tavi kalpi mīļo viņas akmeņus un žēlojās, ka tā guļ pīšļos.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Tad pagāni bīsies Tā Kunga Vārdu, un visi ķēniņi virs zemes Tavu godību,
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Kad Tas Kungs Ciānu uztaisīs un parādīsies Savā godībā.
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Viņš griežas pie bēdu ļaužu lūgšanas un nenicina pielūgšanu.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Lai tas top uzrakstīts pēcnākamiem, un tie ļaudis, kas vēl taps radīti, slavēs To Kungu.
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Jo Viņš skatās no Sava svēta augstuma, Tas Kungs lūko no debesīm uz zemi,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
Ka Viņš dzird cietumnieku nopūšanos un atsvabina nāves bērnus;
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
Ka Tā Kunga vārds top sludināts Ciānā un Viņa slava Jeruzālemē,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
Kad tautas sapulcējās kopā un valstis, Tam Kungam kalpot.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Bet Viņš ir pazemojis ceļā manu spēku un paīsinājis manas dienas.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Es saku: mans Dievs, neņem mani nost pusmūžā. Tavi gadi paliek līdz radu radiem.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Senlaikus Tu esi nodibinājis zemi, un debesis ir Tavu roku darbs.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Tās zudīs, bet Tu pastāvēsi; tās sadils visas, kā drēbes; Tu tās pārvērtīsi kā drānas, un tās pārvērtīsies;
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Bet Tu palieci tas pats, un Tavi gadi nebeigsies.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Tavu kalpu bērni paliks, un viņu dzimums būs pastāvīgs Tavā priekšā.
