Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Oraison du pauvre. Seigneur, exaucez ma prière, et que mon cri vienne jusqu’à vous.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Ne détournez pas votre face de moi; en quelque jour que je sois dans la tribulation, inclinez vers moi votre oreille.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Parce que mes jours, comme la fumée, se sont évanouis, et mes os, comme une broutille, se sont desséchés.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
J’ai été frappé comme une herbe, et mon cœur s’est flétri, parce que j’ai oublié de manger mon pain.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
À la voix de mon gémissement, mes os se sont collés à ma peau.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Je suis devenu semblable au pélican du désert; je suis devenu comme le hibou dans sa demeure.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
J’ai veillé, et je suis devenu comme un passereau solitaire sur un toit.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Durant tout le jour mes ennemis m’outrageaient, et ceux qui me louaient auparavant faisaient des imprécations contre moi.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Parce que je mangeais de la cendre comme du pain, et que je mêlais mon breuvage avec mes pleurs,
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
À l’aspect de votre colère et de votre indignation, parce qu’en m’élevant vous m’avez brisé.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Mes jours, comme l’ombre, ont décliné: moi, j’ai séché comme l’herbe.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Mais vous, Seigneur, vous subsistez éternellement; et votre souvenir se transmet à toutes les générations.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Vous, vous levant, vous aurez pitié de Sion; parce que le temps est venu, le temps d’avoir pitié d’elle.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Parce que ses pierres ont été agréables à vos serviteurs, et qu’à la vue de sa terre, ils seront attendris.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Et les nations révéreront votre nom, Seigneur, et tous les rois de la terre votre gloire.
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Parce que le Seigneur a bâti Sion, et il sera vu dans sa gloire.
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Il a jeté un regard sur la prière des humbles, et il n’a point méprisé leur demande.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Que ces choses soient écrites pour une autre génération, et le peuple qui naîtra louera le Seigneur,
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Parce que le Seigneur a jeté un regard de son lieu saint: le Seigneur a regardé du ciel sur la terre,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
Afin d’entendre les gémissements des détenus dans les fers, et de délivrer les fils de ceux qu’on a mis à mort,
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
Afin qu’ils annoncent dans Sion le nom du Seigneur, et sa louange dans Jérusalem,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
Lorsque des peuples et des rois s’assembleront pour servir le Seigneur.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Il lui a dit dans le temps de sa force: Faites-moi connaître le petit nombre de mes jours.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Ne me rappelez pas au milieu de mes jours: à toutes les générations s’étendent vos années.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Au commencement, vous, Seigneur, vous avez fondé la terre, et les cieux sont les ouvrages de vos mains.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Pour eux, ils périront, mais vous, vous subsistez toujours; et tous, comme un vêtement, ils vieilliront. Et vous les changerez comme un habit dont on se couvre, et ils seront changés;
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Mais vous, vous êtes toujours le même, et vos années ne passeront pas.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Les fils de vos serviteurs auront une habitation, et leur postérité sera dirigée à jamais.
