Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Prière d'un malheureux qui, plongé dans la douleur, épanche sa plainte devant l'Éternel. Éternel, écoute ma prière, et que ma complainte arrive jusqu'à toi!
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Penche vers moi ton oreille, quand je t'invoque! hâte-toi! exauce-moi!
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Car mes jours, comme une fumée, se sont évanouis, et mes os sont embrasés, comme un tison ardent.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Frappé comme la plante, mon cœur s'est flétri; car j'oublie de manger mon pain.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Par l'effet des sanglots que j'exhale, mes os s'attachent à ma chair.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Je ressemble au pélican du désert, je suis comme le chat-huant des masures.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
J'ai perdu le sommeil, et je suis tel que sur un toit l'oiseau solitaire.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Tous les jours mes ennemis m'outragent; follement animés contre moi, ils emploient mon nom pour maudire.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Car je mange la cendre au lieu de pain, et je trempe mon breuvage de mes pleurs,
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
à cause de ton courroux et de ta fureur; car tu m'as soulevé, et m'as précipité.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Mes jours sont comme les ombres allongées, et je sèche comme l'herbe.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Mais toi, Seigneur, tu es éternellement sur ton trône, et ton nom demeure à travers tous les âges.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Tu te lèveras, tu prendras pitié de Sion; car il est temps de prendre pitié d'elle: le moment est venu.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Car les vœux de tes serviteurs sont pour les pierres de Sion, et ils sont affectionnés à ses ruines…
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Alors les peuples révéreront le nom de l'Éternel, et tous les rois de la terre, ta majesté!
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Oui, l'Éternel relèvera Sion, Il apparaîtra dans sa gloire.
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Il se tourne vers les pauvres qui prient, et Il ne dédaigne pas leur prière.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Que ceci soit écrit pour l'âge futur, et que le peuple qui naîtra, loue l'Éternel!
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Car Il regarde du lieu très haut de sa sainteté, l'Éternel abaisse des Cieux ses regards sur la terre,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
pour entendre les soupirs des captifs, pour libérer les enfants de la mort,
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
afin qu'ils redisent en Sion le nom de l'Éternel, et ses louanges dans Jérusalem,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
lors du concours universel des peuples, et des royaumes qui viendront servir l'Éternel.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Au milieu du voyage Il a brisé ma force, abrégé mes jours.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Je dis: Mon Dieu, ne m'enlève pas à la moitié de mes jours! A travers tous les âges tes années se perpétuent.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Jadis tu fondas la terre, et les Cieux sont l'ouvrage de tes mains.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Ils périront, mais tu subsisteras; tout entiers ils s'useront comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils changeront;
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
mais toi, tu demeures le même, et tes années n'ont point de terme.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Les enfants de tes serviteurs auront leur séjour, et leur race subsistera devant toi.
