Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Kurjan rukous, kun hän on näännyksissä ja vuodattaa valituksensa Herran eteen. Herra, kuule minun rukoukseni, ja minun huutoni tulkoon sinun eteesi.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Älä peitä minulta kasvojasi, kun minulla on ahdistus, kallista korvasi minun puoleeni. Kun minä huudan, riennä ja vastaa minulle.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Sillä minun päiväni ovat haihtuneet kuin savu, ja minun luitani polttaa niinkuin ahjossa.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Sydämeni on paahtunut ja kuivunut kuin ruoho, sillä minä unhotan syödä leipääni.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Äänekkäästä vaikerruksestani minun luuni tarttuvat minun nahkaani.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Minä olen kuin pelikaani erämaassa, olen kuin huuhkaja raunioissa.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Minä olen uneton, olen kuin yksinäinen lintu katolla.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Kaiken päivää viholliseni minua häpäisevät; ne, jotka riehuvat minua vastaan, kiroavat minun nimeni kautta.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Sillä minä syön tuhkaa kuin leipää ja sekoitan juomani kyyneleillä
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
sinun vihasi ja kiivastuksesi tähden, sillä sinä olet nostanut minut ylös ja viskannut pois.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Minun päiväni ovat kuin pitenevä varjo, ja minä kuivun kuin ruoho.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Mutta sinä, Herra, hallitset iankaikkisesti, sinun muistosi pysyy polvesta polveen.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Nouse ja armahda Siionia, sillä aika on tehdä sille laupeus ja määrähetki on tullut.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Sillä sen kivet ovat sinun palvelijoillesi rakkaat, ja sen soraläjiä heidän on sääli.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Silloin pakanat pelkäävät Herran nimeä ja kaikki maan kuninkaat sinun kunniaasi,
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
kun Herra rakentaa Siionin ja ilmestyy kunniassansa,
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
kun hän kääntyy niiden rukouksen puoleen, jotka ovat kaikkensa menettäneet, eikä enää heidän rukoustansa hylkää.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Tämä kirjoitettakoon tulevalle polvelle, ja kansa, joka vastedes luodaan, on kiittävä Herraa,
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
että hän katseli pyhästä korkeudestaan, että Herra katsoi taivaasta maahan,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
kuullaksensa vankien huokaukset, vapauttaaksensa kuoleman lapset,
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
jotta Siionissa julistettaisiin Herran nimeä ja hänen ylistystänsä Jerusalemissa,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
kun kaikki kansat kokoontuvat yhteen, ja valtakunnat, palvelemaan Herraa.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Hän on lannistanut matkalla minun voimani, on lyhentänyt minun päiväni.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Minä sanon: Jumalani, älä tempaa minua pois kesken ikääni; sinun vuotesi kestävät suvusta sukuun.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Muinoin sinä perustit maan, ja taivaat ovat sinun käsialasi.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Ne katoavat, mutta sinä pysyt, ne vanhenevat kaikki kuin vaate; sinä muutat ne, niinkuin vaatteet muutetaan, ja ne muuttuvat.
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Mutta sinä pysyt samana, eivätkä sinun vuotesi lopu.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Sinun palvelijaisi lapset saavat asua turvassa, ja heidän jälkeläisensä pysyvät sinun edessäsi.
