Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Raadollisen rukous, kuin hän murheissansa on, ja valituksensa Herran eteen vuodattaa. Herra, kuule minun rukoukseni, ja anna minun huutoni tykös tulla!
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Älä kasvojas minulta peitä hädässä: kallista korvas minun puoleeni; koska minä sinua rukoilen, niin kuule pian minun rukoukseni.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Sillä minun päiväni ovat kuluneet niinkuin savu, ja minun luuni ovat poltetut niinkuin kekäle.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Minun sydämeni on lyöty ja kuivettunut niinkuin heinä, niin että minä myös unohdan leipäni syödä.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Minun luuni tarttuvat lihaani huokauksestani.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Minä olen niinkuin ruovonpäristäjä korvessa: minä olen niinkuin hyypiä hävitetyissä kaupungeissa.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Minä valvon, ja olen niinkuin yksinäinen lintu katon päällä.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Joka päivä häpäisevät viholliseni minua, ja jotka minua syljeskelevät, vannovat minun kauttani.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Sillä minä syön tuhkaa niinkuin leipää, ja sekoitan juomani itkulla,
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
Sinun uhkaukses ja vihas tähden, ettäs minun nostanut olet ja paiskannut maahan.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Minun päiväni ovat kuluneet niinkuin varjo, ja minä kuivetun niinkuin ruoho.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Mutta sinä, Herra, pysyt ijankaikkisesti, ja sinun muistos sukukunnasta sukukuntaan.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Nouse siis ja armahda Zionia; sillä aika on häntä armahtaa, ja aika on tullut.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Sillä sinun palvelias halajavat sitä rakentaa, ja näkisivät mielellänsä, että hänen kivensä ja kalkkinsa valmiit olisivat,
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Että pakanat Herran nimeä pelkäisivät, ja kaikki kuninkaat maan päällä sinun kunniaas.
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Kuin Herra rakentaa Zionin, niin hän nähdään kunniassansa.
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Hän kääntää itsensä hyljättyjen rukouksen puoleen, ja ei katso heidän rukoustansa ylön.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Se pitää kirjoitettaman tulevaisille sukukunnille, ja se kansa, joka luodaan, pitää kiittämän Herraa.
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Sillä hän katselee pyhästä korkeudestansa: Herra näkee taivaasta maan päälle,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
Että hän kuulee vankein huokaukset, ja kirvoittaa kuoleman lapset;
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
Että he saarnaavat Herran nimeä Zionissa, ja hänen kiitostansa Jerusalemissa,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
Koska kansat ynnä kokoontuvat, ja valtakunnat, Herraa palvelemaan.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Hän nöyryyttää tiellä minun voimani: hän lyhentää minun päiväni.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Minä sanoin: minun Jumalani, älä minua ota pois keski-ijässäni: sinun ajastaikas pysyvät suvusta sukuun.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
Sinä olet muinen maan perustanut, ja taivaat ovat sinun käsialas.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Ne katoovat, mutta sinä pysyt: ne kaikki vanhenevat niinkuin vaate: ne muuttuvat niinkuin vaate, koska sinä heitä muuttelet.
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Mutta sinä pysyt niinkuin sinä olet, ja sinun vuotes ei lopu.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Sinun palveliais lapset pysyvät ja heidän sikiänsä sinun edessäs menestyvät.
