Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
