Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
“A prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out before the Lord his complaint.” O Lord, hear my prayer, and let my cry come unto thee.
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Hide not thy face from me on the day when I am distressed; incline unto me thy ear; on the day when I call, answer me speedily.
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
For my days vanish in smoke, and my bones are burning like a hearth.
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Struck [by heat] like the herb and dried up is my heart; for I forget to eat my bread.
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Because of the voice of my groaning my bones cleave to my flesh.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
I am like the pelican of the wilderness: I am become like the owl amid ruins.
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
I watch, and I am become like a [night-]bird sitting alone upon the housetop.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
All the day my enemies reproach me: they that mock me swear by me.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
For ashes do I eat like bread, and my drink I mingle with weeping;
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
Because of thy indignation and thy wrath; for thou hadst lifted me up, and hast cast me down.
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
My days are like a shadow that declineth; and like the herb I wither.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
But thou, O Lord, wilt sit enthroned for ever; and thy memorial is unto all generations.
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Thou wilt indeed arise; thou wilt have mercy upon Zion; for it is time to favor her, for the appointed time is coming.
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
For thy servants hold dear her stones, and her very dust they cherish.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Then shall nations fear the name of the Lord, and all the kings of the earth thy glory:
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
When the Lord shalt have built up Zion, he appeareth in his glory;
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
[When] he hath regarded the prayer of the forsaken, and doth not despise their prayer.
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
This shall be written down for the latest generation; and the people which shall be created shall praise the Lord.
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
For he hath looked down from the height of his sanctuary; the Lord hath cast from heaven his view to the earth:
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
To hear the sighing of the prisoner; to loosen those that are doomed to death:
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
That men may proclaim in Zion the name of the Lord, and his praise in Jerusalem;
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
When people are gathered together, and kingdoms, to serve the Lord.—
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
He hath weakened on the way my strength; he hath shortened my days.
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
I will say, O my God! take me not away in the midst of my days: throughout all generations are thy years.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
In olden times didst thou lay the foundations of the earth; and the heavens are the work of thy hands.
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
These will indeed perish, but thou wilt ever exist: yea, all of them will wear out like a garment; as a vesture wilt thou change them, and they will be changed;
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
But thou art ever the same, and thy years will have no end.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
The children of thy servants will dwell [securely], and their seed will be firmly established before thee.
