Psalmów 102

1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

A Prayer of the afflicted, when he fainteth, and poureth out his complaint before the LORD. O LORD, hear my prayer, and let my cry come unto Thee.

2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Hide not Thy face from me in the day of my distress; incline Thine ear unto me; in the day when I call answer me speedily.

3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as a hearth.

4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

My heart is smitten like grass, and withered; for I forget to eat my bread.

5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

By reason of the voice of my sighing my bones cleave to my flesh.

6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

I am like a pelican of the wilderness; I am become as an owl of the waste places.

7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

I watch, and am become like a sparrow that is alone upon the housetop.

8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Mine enemies taunt me all the day; they that are mad against me do curse by me.

9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,

10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Because of Thine indignation and Thy wrath; for Thou hast taken me up, and cast me away.

11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

My days are like a lengthening shadow; and I am withered like grass.

12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

But Thou, O LORD, sittest enthroned for ever; and Thy name is unto all generations.

13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Thou wilt arise, and have compassion upon Zion; for it is time to be gracious unto her, for the appointed time is come.

14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

For Thy servants take pleasure in her stones, and love her dust.

15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

So the nations will fear the name of the LORD, and all the kings of the earth Thy glory;

16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

When the LORD hath built up Zion, when He hath appeared in His glory;

17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

When He hath regarded the prayer of the destitute, and hath not despised their prayer.

18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

This shall be written for the generation to come; and a people which shall be created shall praise the LORD.

19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

For He hath looked down from the height of His sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;

20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;

21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

That men may tell of the name of the LORD in Zion, and His praise in Jerusalem;

22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

When the peoples are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.

23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

He weakened my strength in the way; He shortened my days.

24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

I say: 'O my God, take me not away in the midst of my days, Thou whose years endure throughout all generations.

25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Of old Thou didst lay the foundation of the earth; and the heavens are the work of Thy hands.

26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

They shall perish, but Thou shalt endure; yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt Thou change them, and they shall pass away;

27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

But Thou art the selfsame, and Thy years shall have no end.

28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

The children of Thy servants shall dwell securely, and their seed shall be established before Thee.'