Psalmów 102

1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht uitstort voor het aangezicht des HEEREN. O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.

2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dagen als ik roep, verhoor mij haastelijk.

3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.

5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.

6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als een steenuil der wildernissen.

7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.

8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij mij.

9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.

10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij verheven, en mij weder nedergeworpen.

11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.

12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van geslacht tot geslacht.

13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.

14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben medelijden met haar gruis.

15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen der aarde Uw heerlijkheid.

16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal verschenen zijn,

17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is, en niet versmaad hebben hunlieder gebed;

18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk, dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;

19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;

20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen des doods;

21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te Jeruzalem;

22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de koninkrijken, om den HEERE te dienen.

23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Hij heeft mijn kracht op den weg ter nedergedrukt; mijn dagen heeft Hij verkort.

24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw jaren zijn van geslacht tot geslacht.

25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk Uwer handen;

26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad, en zij zullen veranderd zijn.

27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geeindigd worden.

28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw aangezicht bevestigd worden.