Psalmów 102
1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
Gebed van een ongelukkige, als de moed hem ontzinkt, en hij voor Jahweh zijn jammerklacht uitstort. Jahweh, hoor mijn gebed, Mijn jammerklacht dringe tot U door!
2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Verberg voor mij uw aanschijn niet, Wanneer het mij bang wordt; Luister naar mij, als ik roep, En verhoor mij toch snel!
3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Want als rook gaan mijn dagen voorbij; En mijn gebeente gloeit als een oven;
4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Mijn hart is verdroogd en verdord als het gras, Want ik denk er niet aan, mijn brood nog te eten;
5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
En door mijn klagen en kermen, Kleeft mijn gebeente aan mijn vlees.
6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Ik ben als een pelikaan der woestijn, En als een uil tussen puinen;
7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
Ik kan niet meer slapen, en zit maar te klagen, Als een eenzame mus op het dak.
8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Mijn vijanden houden niet op, mij te honen, En tegen mij te razen en te vloeken.
9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Ja, ik eet as als mijn brood, En met tranen meng ik mijn drank;
10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
Want Gij hebt om uw gramschap en toorn Mij opgenomen en weggeslingerd!
11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Mijn dagen vlieden heen als een schaduw, Ik kwijn weg als het gras.
12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Maar Gij, Jahweh, blijft eeuwig, En uw Naam van geslacht tot geslacht!
13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Gij zult opstaan, en U over Sion ontfermen: Het is tijd, hem genadig te zijn; het uur is gekomen!
14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Want uw dienaars hebben zijn stenen lief, En hebben deernis met zijn puinen.
15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Dan zullen de heidenen de Naam van Jahweh vrezen, Alle vorsten der aarde uw majesteit:
16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Omdat Jahweh Sion herbouwt, En Zich openbaart in zijn glorie;
17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
Zich tot de bede der verlatenen neigt, En hun gebed niet versmaadt!
18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Men schrijve dit op voor een volgend geslacht, Opdat het volk, door Jahweh herschapen, Hem zal prijzen:
19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Als Jahweh weer neerziet Uit zijn heilige woning, En uit de hemel Weer neerblikt op aarde:
20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
Om het gekerm der gevangenen te horen, Te verlossen, die ten dode zijn gewijd;
21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
En om Jahweh’s Naam in Sion te melden, In Jerusalem zijn lof,
22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
Wanneer de volkeren zich verzamelen, En de koninkrijken, om Jahweh te dienen!
23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Wel heeft Hij midden op mijn weg mijn krachten gebroken, En mijn dagen verkort; maar toch blijf ik bidden:
24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
Mijn God, neem mij niet weg op de helft mijner dagen; Uw jaren duren van geslacht tot geslacht.
25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
In den beginne hebt Gij de aarde gegrond, En de hemelen zijn het werk uwer handen!
26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Zij zullen vergaan, maar Gij blijft; Als een kleed zullen zij allen verslijten.
27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Gij verwisselt ze als een mantel, zij zullen verdwijnen; Maar Gij blijft dezelfde, en uw jaren nemen geen einde.
28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Zo blijven ook de zonen uwer dienaars bestaan, En hun kroost houdt stand voor uw aanschijn!
