Psalmów 102

1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

(Bøn af en elendig, når hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.) HERRE, lyt til min bøn, lad mit råb komme til dig,

2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

skjul dog ikke dit Åsyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; når jeg kalder, så skynd dig og svar mig!

3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

mit Hjerte er svedet og - visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen på øde Steder;

7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

om Natten ligger jeg vågen og jamrer så ensom som Fugl på Taget;

8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

mine Fjender håner mig hele Dagen; de der spotter mig, sværger ved mig.

9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Tårer

10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, når Nådens Tid, når Timen er inde;

14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Og HERRENs Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

For Efterslægten skal det optegnes, af Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

at HERRENs Navn kan forkyndes i Zion, hans - Pris i Jerusalem,

22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

når Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Han lammed min Kraft på Vejen, forkorted mit Liv.

24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine År er fra Slægt til Slægt.

25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

de falder, men du består, alle slides de op som en Klædning;

27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine År får aldrig Ende!

28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestå for dit Åsyn.