Psalmów 102

1 Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

En elendigs Bøn, naar han forsmægter og udøser sin Klage for Herrens Ansigt.

2 Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Herre! hør min Bøn og lad mit Raab komme til dig.

3 Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Skjul ikke dit Ansigt for mig paa den Dag, jeg er i Angest; bøj dit Øre til mig; paa den Dag jeg paakalder, skynd dig og bønhør mig!

4 Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Thi mine Dage ere gaaede op i Røg, og mine Ben ere brændte som et Brandsted.

5 Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Mit Hjerte er rammet og tørret som en Urt; thi jeg har glemt at æde mit Brød.

6 Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Formedelst mine Klageraab hænge mine Ben ved mit Kød.

7 Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Jeg er bleven lig en Rørdrum i Ørken; jeg er bleven som en Ugle i det øde.

8 Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Jeg vaager og er bleven som en enlig Spurv paa Taget.

9 Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Mine Fjender have haanet mig den ganske Dag, de, som rase imod mig, sværge ved mig.

10 Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Thi jeg har tæret Aske som Brød og blandet min Drik med Graad

11 Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

for din Vredens og din Fortørnelses Skyld; thi du løftede mig op og kastede mig bort.

12 Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Mine Dage are som en Skygge, der hælder, og jeg tørres som en Urt.

13 Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Men du, Herre! bliver evindelig, og din Ihukommelse fra Slægt til Slægt.

14 Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Du vil gøre dig rede, du vil forbarme dig over Zion; thi det er paa Tide, at du er den naadig; thi den bestemte Tid er kommen.

15 Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Thi dine Tjenere hænge med Behag ved dens Stene, og de have Medynk med dens Støv.

16 Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Og Hedningerne skulle frygte Herrens Navn, og alle Kongerne paa Jorden din Ære;

17 Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

thi Herren har bygget Zion og har ladet sig se i sin Herlighed.

18 To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Han har vendt sit Ansigt til den enliges Bøn og ikke foragtet deres Bøn.

19 Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Dette skal skrives for den kommende Slægt; og det Folk, som skabes, skal love Herren.

20 Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Thi han saa ned fra sin Helligdoms Højsæde; Herren saa fra Himmelen til Jorden

21 Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

for at høre den bundnes Jamren, for at løse Dødsens Børn,

22 Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

for at de kunde forkynde Herrens Navn i Zion og hans Pris i Jerusalem,

23 Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

naar Folkene samles til Hobe og Rigerne til at tjene Herren.

24 Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Han har ydmyget min Kraft paa Vejen, han har forkortet mine Dage.

25 I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Jeg siger: Min Gud! tag mig ikke bort midt i mine Dage, dine Aar vare fra Slægt til Slægt.

26 One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Du grundfæstede fordum Jorden, og Himlene er dine Hænders Gerning.

27 Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

De skulle forgaa; men du bestaar; og de skulle alle blive gamle som et Klædebon; du skal omskifte dem som en Klædning, og de omskiftes.

28 Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

Men du er den samme, og dine Aar faa ingen Ende. Dine Tjeneres Børn skulle fæste Bo, og deres Sæd skal stadfæstes for dit Ansigt.