Psalmów 10
1 Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?
Ut quid Domine recessisti longe, despicis in opportunitatibus, in tribulatione?
2 Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.
Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
3 Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.
Quoniam laudatur peccator in desideriis animae suae: et iniquus benedicitur.
4 Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga.
Exacerbavit Dominum peccator, secundum multitudinem irae suae non quaeret.
5 Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.
Non est Deus in conspectu eius: inquinatae sunt viae illius in omni tempore. Auferuntur iudicia tua a facie eius: omnium inimicorum suorum dominabitur.
6 Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego.
Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo.
7 Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.
Cuius maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo: sub lingua eius labor et dolor.
8 Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego.
Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem.
9 Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej.
Oculi eius in pauperem respiciunt: insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem: rapere pauperem dum attrahit eum.
10 Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich.
In laqueo suo humiliabit eum, inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
11 Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki.
Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus, avertit faciem suam ne videat in finem.
12 Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.
Exurge Domine Deus, exaltetur manus tua: ne obliviscaris pauperum.
13 Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał?
Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret.
14 Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.
Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras: ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper: orphano tu eris adiutor.
15 Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie.
Contere brachium peccatoris et maligni: quaeretur peccatum illius, et non invenietur.
16 Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.
Dominus regnabit in aeternum, et in saeculum saeculi: peribitis Gentes de terra illius.
17 Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.
Desiderium pauperum exaudivit Dominus: praeparationem cordis eorum audivit auris tua.
18 Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.
Iudicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.
