< Psalmów 10 >
1 Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?
Perché, Signore, stai lontano, nel tempo dell'angoscia ti nascondi?
2 Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.
Il misero soccombe all'orgoglio dell'empio e cade nelle insidie tramate.
3 Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.
L'empio si vanta delle sue brame, l'avaro maledice, disprezza Dio.
4 Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga.
L'empio insolente disprezza il Signore: «Dio non se ne cura: Dio non esiste»; questo è il suo pensiero.
5 Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.
Le sue imprese riescono sempre. Son troppo in alto per lui i tuoi giudizi: disprezza tutti i suoi avversari.
6 Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego.
Egli pensa: «Non sarò mai scosso, vivrò sempre senza sventure».
7 Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.
Di spergiuri, di frodi e d'inganni ha piena la bocca, sotto la sua lingua sono iniquità e sopruso.
8 Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego.
Sta in agguato dietro le siepi, dai nascondigli uccide l'innocente.
9 Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej.
I suoi occhi spiano l'infelice, sta in agguato nell'ombra come un leone nel covo. Sta in agguato per ghermire il misero, ghermisce il misero attirandolo nella rete.
10 Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich.
Infierisce di colpo sull'oppresso, cadono gl'infelici sotto la sua violenza.
11 Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki.
Egli pensa: «Dio dimentica, nasconde il volto, non vede più nulla».
12 Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.
Sorgi, Signore, alza la tua mano, non dimenticare i miseri.
13 Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał?
Perché l'empio disprezza Dio e pensa: «Non ne chiederà conto»?
14 Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.
Eppure tu vedi l'affanno e il dolore, tutto tu guardi e prendi nelle tue mani. A te si abbandona il misero, dell'orfano tu sei il sostegno. Spezza il braccio dell'empio e del malvagio;
15 Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie.
Punisci il suo peccato e più non lo trovi.
16 Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.
Il Signore è re in eterno, per sempre: dalla sua terra sono scomparse le genti.
17 Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.
Tu accogli, Signore, il desiderio dei miseri, rafforzi i loro cuori, porgi l'orecchio
18 Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.
per far giustizia all'orfano e all'oppresso; e non incuta più terrore l'uomo fatto di terra.