Psalmów 10
1 Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?
WHY standest thou afar off, O Lord? why hidest thou thyself in times of trouble?
2 Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.
The wicked in his pride doth persecute the poor: let them be taken in the devices that they have imagined.
3 Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.
For the wicked boasteth of his heart’s desire, and blesseth the covetous, whom the Lord abhorreth.
4 Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga.
The wicked, through the pride of his countenance, will not seek after God: God is not in all his thoughts.
5 Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.
His ways are always grievous; thy judgments are far above out of his sight: as for all his enemies, he puffeth at them.
6 Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego.
He hath said in his heart, I shall not be moved: for I shall never be in adversity.
7 Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.
His mouth is full of cursing and deceit and fraud: under his tongue is mischief and vanity.
8 Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego.
He sitteth in the lurking places of the villages: in the secret places doth he murder the innocent: his eyes are privily set against the poor.
9 Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej.
He lieth in wait secretly as a lion in his den: he lieth in wait to catch the poor: he doth catch the poor, when he draweth him into his net.
10 Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich.
He croucheth, and humbleth himself, that the poor may fall by his strong ones.
11 Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki.
He hath said in his heart, God hath forgotten: he hideth his face; he will never see it.
12 Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.
Arise, O Lord; O God, lift up thine hand: forget not the humble.
13 Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał?
Wherefore doth the wicked contemn God? he hath said in his heart, Thou wilt not require it.
14 Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.
Thou hast seen it; for thou beholdest mischief and spite, to requite it with thy hand: the poor committeth himself unto thee; thou art the helper of the fatherless.
15 Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie.
Break thou the arm of the wicked and the evil man: seek out his wickedness till thou find none.
16 Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.
The Lord is King for ever and ever: the heathen are perished out of his land.
17 Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.
Lord, thou hast heard the desire of the humble: thou wilt prepare their heart, thou wilt cause thine ear to hear:
18 Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.
To judge the fatherless and the oppressed, that the man of the earth may no more oppress.
