Psalmów 10

1 Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?

Hvorfor står du så fjernt, o Herre, hvi dølger du dig i Trængselstider?

2 Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.

Den gudløse jager i Hovmod den arme, fanger ham i de Rænker, han spinder;

3 Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.

thi den gudløse praler af sin Sjæls Attrå, den gridske forbander, ringeagter HERREN.

4 Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga.

Den gudløse siger i Hovmod: "Han hjemsøger ej, der er ingen Gud"; det er alle hans Tanker.

5 Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.

Dog altid lykkes hans Vej, højt over ham går dine Domme; han blæser ad alle sine Fjender.

6 Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego.

Han siger i Hjertet: "Jeg rokkes ej, kommer ikke i Nød fra Slægt til Slægt."

7 Usta jego pełne są złorzeczeństwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.

Hans Mund er fuld af Banden og Svig og Vold, Fordærv og Uret er under hans Tunge;

8 Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego.

han lægger sig på Lur i Landsbyer, dræber i Løn den skyldfri, efter Staklen spejder hans Øjne;

9 Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej.

han lurer i Skjul som Løve i Krat, på at fange den arme lurer han, han fanger den arme ind i sit Garn;

10 Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich.

han dukker sig, sidder på Spring, og Staklerne falder i hans Kløer.

11 Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki.

Han siger i Hjertet: "Gud glemmer, han skjuler sit Åsyn; han ser det aldrig."

12 Powstańże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.

Rejs dig, HERRE! Gud, løft din Hånd, de arme glemme du ikke!

13 Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał?

Hvorfor skal en gudløs spotte Gud, sige i Hjertet, du hjemsøger ikke?

14 Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.

Du skuer dog Møje og Kvide, ser det og tager det i din Hånd; Staklen tyr hen til dig, du er den faderløses Hjælper.

15 Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie.

Knus den ondes, den gudløses Arm, hjemsøg hans Gudløshed, så den ej findes!

16 Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.

HERREN er Konge evigt og altid, Hedningerne er ryddet bort af hans Land;

17 Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.

du har hørt de ydmyges Ønske, HERRE, du styrker deres Hjerte, vender Øret til

18 Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.

for at skaffe fortrykte og faderløse Ret. Ikke skal dødelige mer øve Vold.