Przysłów 9
1 Mądrość zbudowała dom swój, i wyciosała siedm słupów swoich;
Fa nandranjy i akiba’ey t’i Hihitse, fa rinamerame’e i faha’e fito rey.
2 Pobiła bydło swoje, roztworzyła wino swoje, i stół swój przygotowała;
Fa nandenta, fa linaro’e ty divai’e, fa hinalanka’e i fandambaña’ey.
3 A rozesłała dzieweczki swoje, woła na wierzchach najwyższych miejsc w mieście, mówiąc:
Fa nirahe’e o anak’ampata’eo, hikaike boak’ an-digiligin-kaboa’ i rovay ey.
4 Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:
O ry tahitahiñe, mitsilea mb’etoa! le hoe re amy seretsey,
5 Pójdźcie, jedzcie chleb mój, i pijcie wino, którem roztworzyła.
Mb’etoa ikamao o hanekoo naho inomo i divay linarokoy,
6 Opuśćcie prostotę, a będziecie żyli, a chodźcie drogą roztropności.
Apoho ty hagegeañe naho miveloma, mañaveloa an-dalan-kilala.
7 Kto strofuje naśmiewcę, odnosi hańbę; a kto strofuje niezbożnika, odnosi zelżywość.
Mizò inje ty mañendake mpanivetive; tendreke joy ty mitrevoke ty lo-tsereke.
8 Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
Ko mañendake ty mpamokafoka hera halaiñ’azo; Trevohe’o ty mahihitse le hikokoa’e.
9 Uczyń to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.
Anaro o mahihitseo le hiha-mahihitse avao; ampandrendreho ty vantañe le hitombo an-kilala.
10 Początek mądrości jest bojaźń Pańska, a umiejętność świętych jest rozum.
Ty fañeveñañe am’ Iehovà ro fifotoran-kihitse, vaho ty fahafohinañe i Masiñey ro faharendrehañe.
11 Bo przez mię rozmnożą się dni twoje, i przedłużą się lata żywota.
Izaho ty fampitomboañe o andro’oo, fampitompeañe taoñe o havelo’oo.
12 Będzieszli mądrym, sobie będziesz mądrym; a jeźli naśmiewcą, ty sam szkodę odniesiesz.
Ie mahihitse, hañimbañ’ azo i hihitsey; Ihe manivetive ty hivave izay.
13 Niewiasta głupia świegotliwa jest, prostaczka, i nic nieumiejąca;
Mamantsiñe ty rakemba gege, ie tsotra tsy mahafohin-draha,
14 A siedzi u drzwi domu swego na stołku, na miejscach wysokich w mieście,
Mitobok’ an-dalam-bein-akiba’e eo, am-pitobohañe amo haboa’ i rovaio,
15 Aby wołała na idących drogą, którzy prosto idą ścieszkami swemi, mówiąc:
mikaike ze miary eo, amo mañavelo an-kavantañañeo:
16 Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:
O ry trentrañeo, mitsilea mb’etoa! le hoe re amy tsy aman-kilalay:
17 Wody kradzione słodsze są, a chleb pokątny smaczniejszy.
Mamy ty rano nikamereñe, vaho mafiry ty mofo kamaeñe añ’etak’ ao.
