Przysłów 7
1 Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
Min son, tag vara på mina ord, och göm mina bud inom dig.
2 Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
Håll mina bud, så får du leva, och bevara min undervisning såsom din ögonsten.
3 Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
Bind dem vid dina fingrar, skriv dem på ditt hjärtas tavla.
4 Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
Säg till visheten: »Du är min syster», och kalla förståndet din förtrogna,
5 Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
så att de bevara dig för främmande kvinnor, för din nästas hustru, som talar hala ord.
6 Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
Ty ut genom fönstret i mitt hus, fram genom gallret där blickade jag;
7 I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
då såg jag bland de fåkunniga, jag blev varse bland de unga en yngling utan förstånd.
8 Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
Han gick fram på gatan invid hörnet där hon bodde, på vägen till hennes hus skred han fram,
9 Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
skymningen, på aftonen av dagen, nattens dunkel, när mörker rådde
10 A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
Se, då kom där en kvinna honom till mötes; hennes dräkt var en skökas, och hennes hjärta illfundigt.
11 Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
Yster och lättsinnig var hon, hennes fötter hade ingen ro i hennes hus.
12 Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
Än var hon på gatan, än var hon på torgen vid vart gathörn stod hon på lur.
13 I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
Hon tog nu honom fatt och kysste honom och sade till honom med fräckhet i sin uppsyn:
14 Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
»Tackoffer har jag haft att frambära; i dag har jag fått infria mina löften.
15 Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
Därför gick jag ut till att möta dig jag ville söka upp dig, och nu ha jag funnit dig.
16 Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
Jag har bäddat min säng med sköna täcken, med brokigt linne från Egypten.
17 Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
Jag har bestänkt min bädd med myrra, med aloe och med kanel.
18 Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
Kom, låt oss förnöja oss med kärlek intill morgonen, och förlusta oss med varandra i älskog.
19 Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
Ty min man är nu icke hemma han har rest en lång väg bort.
20 Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
Sin penningpung tog han med sig; först vid fullmånstiden kommer han hem.»
21 I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
Så förleder hon honom med allahanda fagert tal; genom sina läppars halhet förför hon honom.
22 Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
Han följer efter henne med hast, lik oxen som går för att slaktas, och lik fången som föres bort till straffet för sin dårskap;
23 I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
ja, han följer, till dess pilen genomborrar hans lever, lik fågeln som skyndar till snaran, utan att förstå att det gäller dess liv.
24 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
Så hören mig nu, I barn, och given akt på min muns tal.
25 Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
Låt icke ditt hjärta vika av till hennes vägar, och förvilla dig ej in på hennes stigar.
26 Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
Ty många som ligga slagna äro fällda av henne, och stor är hopen av dem hon har dräpt.
