Przysłów 7
1 Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
Sine, èuvaj rijeèi moje, i zapovijesti moje sahrani kod sebe.
2 Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
Èuvaj zapovijesti moje i biæeš živ, i nauku moju kao zjenicu oèiju svojih.
3 Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
Priveži ih sebi na prste, napiši ih na ploèi srca svojega.
4 Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
Reci mudrosti: sestra si mi; i prijateljicom zovi razboritost,
5 Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
Da bi te èuvala od žene tuðe, od tuðinke, koja laska rijeèima.
6 Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
Jer s prozora doma svojega kroz rešetku gledah,
7 I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
I vidjeh meðu ludima, opazih meðu djecom bezumna mladiæa,
8 Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
Koji iðaše ulicom pokraj ugla njezina, i koraèaše putem ka kuæi njezinoj,
9 Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
U sumrak, uveèe, kad se unoæa i smrèe;
10 A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
A gle, srete ga žena u odijelu kurvinskom i lukava srca,
11 Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
Plaha i pusta, kojoj noge ne mogu stajati kod kuæe,
12 Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
Sad na polju, sad na ulici, kod svakoga ugla vrebaše.
13 I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
I uhvati ga, i poljubi ga, i bezobrazno reèe mu:
14 Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
Imam žrtve zahvalne, danas izvrših zavjete svoje;
15 Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
Zato ti izidoh na susret da te tražim, i naðoh te.
16 Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
Nastrla sam odar svoj pokrivaèima vezenijem i prostirkama Misirskim.
17 Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
Okadila sam postelju svoju smirnom, alojem i cimetom.
18 Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
Hajde da se opijamo ljubavlju do zore, da se veselimo milovanjem.
19 Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
Jer mi muž nije kod kuæe, otišao je na put daljni,
20 Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
Uzeo je sa sobom tobolac novèani, vratiæe se kuæi u odreðeni dan.
21 I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
Navrati ga mnogim rijeèima, glatkim usnama odvuèe ga.
22 Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
Otide za njom odmah kao što vo ide na klanje i kao bezumnik u puto da bude karan,
23 I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
Dokle mu strijela ne probije jetru, kao što ptica leti u zamku ne znajuæi da joj je o život.
24 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
Zato dakle, djeco, poslušajte me, i pazite na rijeèi usta mojih.
25 Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
Nemoj da zastranjuje srce tvoje na putove njezine, nemoj lutati po stazama njezinijem.
26 Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
Jer je mnoge ranila i oborila, i mnogo je onijeh koje je sve pobila.
