Przysłów 7
1 Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
Yaa ilma ko, dubbii koo eegiitii ajaja koos of keessatti kuufadhu.
2 Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
Ajaja koo eegi, ati ni jiraataatii; barsiisa koos akkuma qaroo ija keetiitti eegi.
3 Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
Quba keetti isaan hidhadhu; gabatee garaa keetii irrattis barreeffadhu.
4 Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
Ogummaan, “Ati obboleettii koo ti” jedhi; hubannaa immoo, fira koo jedhii waami;
5 Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
isaan sagaagaltuu irraa, niitii kashlabbee dubbii isheetiin nama harkiftu irraa si eegu.
6 Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
Ani foddaa mana koo biraa keessaan, karaa qaawwaatiin ala ilaale.
7 I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
Ani warra homaa hin dandeenye keessatti, dargaggoota keessatti hubadhee dargaggeessa qalbii hin qabne tokko arge.
8 Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
Innis karaa mana ishee dhaqu qabatee daandii golee mana ishee bira jiruutiin gad buʼaa ture.
9 Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
Kunis yeroo aduun dhiitee lafti dimimmisaaʼaa turetti, yeroo halkan dukkanaaʼuu jalqabetti ture.
10 A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
Dubartiin tokko akka sagaagaltuutti uffattee yaada haxxummaatiin isa simachuuf gad baate.
11 Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
Isheen iyyituu fi kashlabbee dha; miilli ishee mana hin dhaabatu;
12 Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
takka daandii irratti, takka oobdii irratti, golee hundatti riphxee nama eeggatti.
13 I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
Isheen qabdee isa dhungatti; fuula qaanii hin qabneen akkana jettiin:
14 Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
“Ani aarsaa nagaa dhiʼeessuun qaba; harʼa wareega koo guuttadheera.
15 Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
Kanaafuu ani si simachuufin gad baʼe; ani barbaadee si argadheera!
16 Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
Ani wayyaa bareedduu quncee talbaa irraa hojjetame kan Gibxii dhufeen, siree koo afee miidhagseera.
17 Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
Ani qumbiin, argeessaa fi qarafaan siree koo urgeesseera.
18 Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
Kottu mee hamma bariitti gad fageenya jaalalaa walii wajjin dhugnaa; kottu jaalalaan of gammachiifnaa!
19 Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
Dhirsi koo mana hin jiru; inni karaa dheeraa deemeera.
20 Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
Inni boorsaa isaa maallaqaan guuttatee deeme; hamma jiʼi goobanutti manatti hin deebiʼu.”
21 I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
Isheen dubbii miʼooftuudhaan karaa irraa isa jalʼifte; haasaa nama sossobuunis isa dirqisiifte.
22 Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
Innis akkuma sangaa qalamuuf deemuutti, akkuma gadamsa kiyyoo keessa seenuuttis yommusuma kaʼee ishee duukaa buʼe;
23 I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
akkuma simbira kiyyootti ariifattuutti, inni hamma xiyyi tiruu isaa waraanutti akka wanni kun lubbuu isaa galaafatu hin beeku.
24 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
Egaa yaa ilmaan ko, na dhaggeeffadhaa; waan ani jedhus qalbeeffadhaa.
25 Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
Akka garaan kee karaa isheetti garagalu hin godhin; karaa kee irraas baddee daandii ishee irra hin buʼin.
26 Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
Namoonni hedduun warra isheen lafaan dhooftee dha; namoonni jajjaboon baayʼeenis harka isheetti dhumaniiru.
