Przysłów 7
1 Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
fili mi custodi sermones meos et praecepta mea reconde tibi
2 Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
serva mandata mea et vives et legem meam quasi pupillam oculi tui
3 Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
liga eam in digitis tuis scribe illam in tabulis cordis tui
4 Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
dic sapientiae soror mea es et prudentiam voca amicam tuam
5 Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
ut custodiat te a muliere extranea et ab aliena quae verba sua dulcia facit
6 Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
de fenestra enim domus meae per cancellos prospexi
7 I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
et video parvulos considero vecordem iuvenem
8 Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
qui transit in platea iuxta angulum et propter viam domus illius graditur
9 Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
in obscuro advesperascente die in noctis tenebris et caligine
10 A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
et ecce mulier occurrit illi ornatu meretricio praeparata ad capiendas animas garrula et vaga
11 Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
quietis inpatiens nec valens in domo consistere pedibus suis
12 Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
nunc foris nunc in plateis nunc iuxta angulos insidians
13 I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
adprehensumque deosculatur iuvenem et procaci vultu blanditur dicens
14 Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
victimas pro salute debui hodie reddidi vota mea
15 Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
idcirco egressa sum in occursum tuum desiderans te videre et repperi
16 Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
intexui funibus lectum meum stravi tapetibus pictis ex Aegypto
17 Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
aspersi cubile meum murra et aloe et cinnamomo
18 Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
veni inebriemur uberibus donec inlucescat dies et fruamur cupitis amplexibus
19 Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
non est enim vir in domo sua abiit via longissima
20 Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
sacculum pecuniae secum tulit in die plenae lunae reversurus est domum suam
21 I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
inretivit eum multis sermonibus et blanditiis labiorum protraxit illum
22 Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
statim eam sequitur quasi bos ductus ad victimam et quasi agnus lasciviens et ignorans quod ad vincula stultus trahatur
23 I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
donec transfigat sagitta iecur eius velut si avis festinet ad laqueum et nescit quia de periculo animae illius agitur
24 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
nunc ergo fili audi me et adtende verba oris mei
25 Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
ne abstrahatur in viis illius mens tua neque decipiaris semitis eius
26 Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
multos enim vulneratos deiecit et fortissimi quique interfecti sunt ab ea
