Przysłów 7
1 Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
Min Søn! bevar mine Ord, og gem mine Bud hos dig.
2 Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
Hold mine Bud, saa skal du leve, og min Lov som din Øjesten.
3 Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
Bind dem om dine Fingre, skriv dem paa dit Hjertes Tavle!
4 Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
Sig til Visdommen: Du er min Søster, og Forstanden kalde du din Kynding;
5 Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
for at den maa bevare dig fra en fremmed Kvinde, fra en ubekendt, som gør sine Ord glatte.
6 Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
Thi jeg saa ud af mit Hus's Vindu, igennem mit Gitter;
7 I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
og jeg saa iblandt de uerfarne, jeg blev var iblandt Sønnerne et ungt Menneske, som fattedes Forstand,
8 Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
og han gik forbi paa Gaden ved hendes Hjørne og skred frem ad Vejen til hendes Hus,
9 Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
i Tusmørket om Aftenen efter Dagen, midt i Natten og Mørket.
10 A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
Og se, en Kvinde mødte ham i Horesmykke og underfundig i Hjertet,
11 Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
støjende og ustyrlig, hendes Fødder kunne ikke blive i hendes Hus.
12 Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
Stundom er hun ude, stundom paa Gaderne og lurer ved alle Hjørner.
13 I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
Og hun tog fat paa ham og kyssede ham, hun gjorde sit Ansigt frækt og sagde til ham:
14 Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
Der paalaa mig Takoffer, i Dag har jeg betalt mine Løfter;
15 Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
derfor er jeg gaaet ud at møde dig, at søge dit Ansigt, og jeg har fundet dig.
16 Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
Jeg har redet mit Leje med Tæpper, med stribet Tøj af Garn fra Ægypten;
17 Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
jeg har overstænket min Seng med Myrra. Aloe og Kanel;
18 Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
kom, lader os beruse os i Kærlighed indtil Morgenen, lader os forlyste os i Elskov;
19 Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
thi Manden er ikke hjemme, han er faren lang Vej bort;
20 Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
han tog Pengeknuden med sig, han kommer hjem til Fuldmaanedagen.
21 I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
Hun bøjede ham med sin megen Overtalelse, tilskyndte ham med sine smigrende Læber.
22 Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
Hvo der hastelig gaar efter hende, kommer som Oksen til Slagterbænken og som i Fodlænken, der er til Daarens Tugtelse,
23 I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
indtil en Pil sønderskærer hans Lever; ligesom Fuglen skynder sig til Snaren og ved ikke, at det gælder dens Liv.
24 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
Saa hører mig nu, I Børn! og agter paa min Munds Ord!
25 Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
Lad dit Hjerte ikke vige af til hendes Veje, lad dig ikke forvildes paa hendes Stier;
26 Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
thi mange ere de gennemborede, som hun har fældet, og mangfoldige alle de, hun har ihjelslaget.
